Úrval - 01.12.1971, Blaðsíða 58

56
ÚRVAL,
FIMMTA SÚLAN
Það var í Mekka árið 570 eftir Krist, að drengur einn, Mu-
hannnad (Múhameð) að nafni (sein þýðir „lofaður hástöfum“),
lcit dagsins ljx'xs. Muhammad var djúpt hugsi nokkrum árum
síðar, þegar hann lieyrði rödd, sem skipaði honum á þcssa leið:
„Tala þú i nafni Guðs þíns!“
Hann fylltist eldlegum áhuga og ákafa og tók að boða sveila-
fólkinu i lxéraði því, scm hann bjó í, hoðskap þann, sem honum
iiafði verið hirtur. Fólk þetta var lieiðið og trúði á uppspi’ettur,
tré eða stjöriiurnar. Múhameð lýsti yfir þvi, að ]xað væri aðeins
lil einn Guð og væri hann alvaldur og skapari alheimsins, en sá
boðskapur er mjög líkur boðskap Gamla testamentisins.*
Brátt var Múhameð farinn að vekja aðdáun sívaxandi hóps
áhangenda sinna og jafnframt því andstöðu Kuraish-ættflokks-
ins, sem ríkti í Mekkahéraðinu, en margir framámenn gerðust
þar nú æ kvíðnai’i, er hinum nýja spámanni óx sífelll fiskur um
hrygg. Brátt var Múhameð hundeltur af emhættismönnum
Kuraish, og árið 022 eftir Krist (sem vai’ð ár númer 1 í tímatali
múhameðstrúarmanna) flúði hann til Medina, sem er 220 míl-
um fyrir norðan Mekka. En þar var honum tekið sem virtum
spámanni. Og innan átta ára liöfðu Múhameð og áhangendur
hans frá Medina sigrað Mekka. Og Múhameð auðnaðist það áð-
ur en liann lézt að sjá ríki Islams vaxa og breiðast stöðugt út
fi’á upþsprettusvæði hinna nýju trúarbragða.
I fyrsta skipti áttu nú ný bönd að koma í stað innbyrðis skyld-
leika og tengsla innan ættflokksins. Þar var um sameiginlega
trú að ræða. Það áttu ekki að vera starfandi neinir prestar. Allir
innan fjölskyldu Allah áttu að verða bræður. Hin nýju trúar-
brögð breiddust óðfluga út um alla Arabíu og urðu undirstaða
liins arabiska beimsveldis, sem náði að síðustu allt lil Spánar
og Frakklands.
* Kóraninn, hin heilaga bók múhameðstrúarmanna, hefur að geyma orð
Guðs, eins og þau voru boðuð spámanninum Múhameð. Hinir 114 kapítular
eiga sér greinilegar hliðstæður í Gamla testamentinu. Næstum allar sögu-
legar frásagnir Kóransins, söguna af sköpuninni, syndaflóðinu, og sódómu,
má til dæmis rekja til Biblíunnar.