Úrval - 01.12.1971, Blaðsíða 106

104
ÚRVAL
til þess að teikna ýmis smáatriði,
svo sem veiðihár, rófur og regn-
dropa.
Myndirnar, sem sýndu til samans
eina hreyfingu, voru svo sendar í
blekafritunar- og málunardeildina,
en samt ekki fyrr en Walt hafði
skoðað þær og gert sig ánægðan
með sérhvert smáatriði. f þeirri
deild unnu 150 stúlkur við að gera
afrit af teikningunum á celuloid-
glærur, sem voru 121/2x15 þumlung-
ar á stærð. Síðan voru fjórar glær-
ur settar hver ofan á aðra og festar
þannig undir glerplötu, þ.e. ein
glæra fyrir hverja þá persónu eða
hlut, sem hreyfast átti. Síðan var
tekin kvikmynd af þeim af mynda-
vél, sem staðsett var fyrir ofan g^er-
plötuna.
Nú voru fjárhagsþrengingar
brautryðjendaáranna á enda. En Ge-
orge Morris gjaldkeri kvikmynda-
félagsins gaf Disney þessa aðvörun
hvað eftir annað: „Walt, fyrirtækið
er í fjári slæmri klípu.“ Það tók
18 mánuði að hafa upp í kostnaðinn
af hverri teiknimynd. Og teiknur-
unum lærðist því fljótt að sýna hag-
sýni og sparsemi í starfi sínu. Það
var til dæmis hægt að láta Mikka og
vini hans berjast við ljón, en alls
ekki við zebradýr eða tígrisdýr, því
að rendurnar voru allt of dýrar. Þeg-
ar vel gekk, græddi Walt 78.000
doliara á ári. En hann veitti því fé
mestöllu í reksturinn á nýjan leik.
Eitt sinn spurði vinur hans hann að
því, hvað hann gerði við alla pen-
ingana sína. Þá benti Disney á kvik-
myndaverið og sagði: „Ég nota þá
fyrir áburði á þennan akur.“
Walt fór að framleiða litmyndir
árið 1931. Þá var enn mikið ósam-
ræmi í litunum, og litirnir voru erf-
iðir í vinnslu á ýmsan hátt. Þeir
flögnuðu til dæmis talsvert af cell-
uloidglærunum, áður en búið var
að kvikmynda teikningarnar. Walt
vann að því myrkranna á milli að
leysa þetta vandamál ásamt tækni-
fræðingum sínum. Og að lokum
tókst þeim að búa til nýjan lit, sem
veitti töfraheimi Disneys einmitt
þann litblæ, sem hann óskaði eftir,
hinn óraunverulega pastellitblæ
sumardrauma.
Ein af fyrstu litmyndunum í
myndaflokknum „Silly Symphon-
ies“ var „Þrír litlir grísir“. Og brátt
var öll bandaríska þjóðin og síðan
mannkynið allt farið að syngja:
„Hver er hræddur við stóra, vonda
úlfinn?“ Grísirnir urðu næstum eins
vinsælir og Mikki sjálfur. Eitt sinn
láðist kvikmyndahúsi einu í Chi-
cago að panta aukamynd um grís-
ina. Og þá hringdu þrjár þúsundir
manna í kvikmyndahúsið og kvört-
uðu hástöfum yfir þessari óhæfu.
Fólk vildi fá að sjá grísina. Viðbrögð
Walts við þessu grísaæði voru dæmi-
gerð fyrir hann. Hann hækkaði laun
sín um 550 dollara og laun allra
starfsmanna sinna um sömu upphæð.
Þrátt fyrir frægð sína breyttist
Walt alls ekki í hinn dæmigerða
Hollywoodkvikmyndajöfur. Hann
hélt áfram að vera sá sami Walt
Disney. Hann var enn látlausi
sveitadrengurinn með sterka suður-
ríkjahreiminn. Og hann hélt ekki
hátíðlega fundi með yfirmönnum
fyrirtækisins í einkaskrifstofu sinni
heldur rabbaði hann við þá og ann-
að starfsfólk um hin ýmsu vanda-