Úrval - 01.12.1971, Blaðsíða 107

Úrval - 01.12.1971, Blaðsíða 107
WALT DISNEY 105 mál í kaffístofunni eða við drykkj- arbrunnana. Þeir, sem komu í einka- skrifstofu hans, sáu hann oftast sitj- andi uppi á skrifborði sínu. Á skrif- borðinu gat að líta spjald með kjör- orði hans: „Vertu þú sjálfur“. Stund- um sat hann á bréfaköi'fu, sem hann hafði hvolft á gólfið, og á öxlum hans iðaði heil fjölskylda af svört- um og hvítum músum. Diane, eldri dóttir Walts, sem fæddist áiúð 1933, var orðin sex ára, þegar henni datt í hug að spyrja pabba sinn: „Pabbi, ert þú hann Walt Disney?“ Og þeg- ar hann viðurkenndi, að svo væri, rétti hún honum bókina, sem hún safnaði eiginhandaráritunum í, og var mjög hátíðleg í bragði, Kvikmyndir hans eru einfaldar og látlausar. Þær hafa allar boðskap að flytja, sem er ekki boðaður með neinu offorsi, en kemur þó ákveðið fram. Hugrekki og góð breytni sigr- ar illsku og ótta. Iðnin ber sigur af hólmi yfir letinni. Sjúkleg metnað- argirnd ber ósigurinn í sjálfri sér“. Myndii-nar höfða til „Mikkans11 í okkui', svo að orð Walts sjálfs séu viðhöfð, „þ.e. þessa dýrmæta, sí- unga eiginleika, sem býr í sérhvei'j- um manni og fær okkur til þess að leika okkur að barnaleikföngum og hlæja að kjánaskap og alls konar dellu og syngja í baðkerinu og dreyma dagdi'auma." Og Walt dró sig inn í slíka draumaveröld í sífellt ríkari mæli á fjórða áratug aldarinnar. Eitt sinn var hann að vii'ða fyrir sér starfs- fólk sitt, sem streymdi til bílastæð- anna að vinnu lokinni. Og þá sagði hann með xindrunarhreimi í röddinni við einn aðstoðarmanna sinna: „Þau eru öll að fara heim.“ Aðstoðarmað- urinn benti Walt á, að klukkan væri orðin 5. En Walt hristi samt höfuð - ið, líkt og hann ættl erfitt með að trúa þessu. „Þau eru að fara heim, þó að hér bíði svo margt dásamlegt, sem þau eiga eftir ógert,“ tautaði hann. SANDUR AF PENINGUM Klukkan 8 kvöld eitt árið 1935 safnaðist hópur teiknara í kringum hljóðupptökusvið í kvikmyndaver- inu. Það var rökkur þarna inni, að- eins dauf ijós á sviðinu. Disney hafði boðað þá á sinn fund, en eng- inn þeirra vissi, hver ástæðan var. Á slaginu átta var kveikt á ljósköstur- unum yfir sviðinu og Walt gekk fram í sviðsljósið. „Ég boðaði ykkur strákana hingað á minn fund í kvöld til þess að segja ykkur ævintýri,11 hóf hann máls. Næstu 3V2 klukkustund fór Walt ekki af sviðinu. Hann sagði frá, lék, söng og hermdi eftir af engu minni krafti en forðum daga á áhuga- mannakvöldunum í Kansas City. Það voru ógleymanlegar stundir. Hann hafði farið úr jakkanum, los- að um bindið, æddi fram og aftur um ieiksviðið og lék fyrir þá allt ævintýrið „Mjallhvít og dvergarnir sjö“ á meistai-alegan hátt. En það hafði samt tekið miklum breytingum í meðförum Walts og var oi'ðið tals- vert ólíkt hinu Siígilda ævintýri. þeii'ra Grimmsbræðra. í meðförum Walts varð drottningin, sem varð að „Illu norninni", „sambland af Lafði Macbeth og Stóra, slæma úlfinum". Og að minnsta kosti einn dvei’ganna hafði þegar fengið sitt nafn. Það
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.