Úrval - 01.09.1975, Side 123

HUNDURINN HENNAR FRÚ DONOVAN
121
ég hafði séð daginn góða í dimm-
um, skítugum skúrnum.
„Frú Donovan," sagði ég kyrrlát-
lega. „Þetta er fallegasti hundur-
inn í Yorkshire." Svo bætti ég við,
af því að ég vissi að hún vænti
þess: „Það hlýlur að vera þetta
stórkostlega duft. Hvernig býrðu
það til?“
„Jahá! Svo þig langar að vita
það!“ Hún brosti ertnislega um leið
og hún tók í bandið og lagði aftur
af stað með hundinn sinn.
☆
Kanadiskur veitingamaður, Raoul Roux að nafni, stóð hnugginn
og horfði á bílana þjóta framhjá nýopnaðri greiðasölu hans, sem
stóð við þjóðveginn. En svo datt hann niður á ráð. Hann sótti
óflegið bjarndýr í djúpfrystinn sinn og stillti honum upp í stól
fyrir framan krána, með krosslagða fætur og setti á hann gler-
augu og lét hann halda á dagblaði. Þá fóru viðskiptin að blómstra.
Og þegar Raoul Roux vildi enn á ný auka ferðamannastrauminn
fór hann bara í djúpfrystinn og sótti bjarndýrið. Það brást ekki.
RUGLINGUR.
Blaðið Camden Herald í amerísku borginni Maine birti tvær
myndir á sömu síðu. A annarri var borgarstjórnin með borgar-
stjóranum. Hin var af kindahópi. Kindurnar voru taldar upp með
nöfnum frá vinstri til hægri, eins og þar væri um að ræða for-
ystumenn borgarinnar. En undir myndinni af borgarstjórninni, sem
sat í kringum borð í ráðhúsinu stóð: „Kindahópur. Þessi einföldu
dýr þrýsta sér þétt saman í von um að finna skjól gegn hættum
og óþægindum heimsins.“
Eg er hræddari við þrjú dagblöð en hundrað þúsund byssustingi.
Napoleon Bonaparte.
Við erum að drukkna í hlutum, sem forfeður okkar dreymdi
ekki um að nokkurn tíma yrðu til.
C.T.