Úrval - 01.09.1975, Qupperneq 152

150
ÚRVAL
ið rétt áður en haldið er í undir-
göngin inn á Heathrow flugvöll,
klukkan sjö. Bíllinn á að fylgja
okkur að flugvélinni. Þá munum
við halda um borð í hana. Næst á
drottningin að koma um borð. Hún
verður látin gefa rithandarsýnis-
horn til að sanna, að hún sé raun-
verulega drottningin.“
í ÞESSU BRÉFI hét Ball því, að
þegar hann væri kominn heilu og
höldnu til Sviss og hefði fengið
fullvissu þess, að svissnesk yfirvöld
myndu ekki amast við honum, yrði
Önnu prinsessu leyft að fljúga heim
aftur. En hann krafðist skriflegrar
yfirlýsingar um, að hans rétta nafn
yrði aldrei gefið upp, að hann yrði
ekki sóttur til saka fyrir mannrán-
ið og glæpi í sambandi við það —
þar með talið .,víg lögreglumanna
ef til kemur.“ Hann sagði: ,,Engar
afsakanir verða teknar til greina
varðandi kröfuna um þvílíka yfir-
lýsingu. Ef ekki er unnt að gefa
hana undir núverandi lögum, verð-
ur að breyta lögunum.“ Hann krafð
ist þess, að þessi yfirlýsing yrði af-
hent honum í flugvélinni, og að það
gerði Victor Ciarke, lögfræðingur
hjá lögfræðifirma í Hounslow í
Middlesex. Hann bætti við: „Eng-
inn annar verður viðurkenndur.“
í febrúar þetta sama ár hafði Ball
verið að svipast um eftir milligöngu
manni, sem gæti samið fyrir hans
hönd um lausnarféð fyrir drottn-
inguna. Þá hafði hann snúið sér til
þessa lögfræðifirma, gefið upp
nafnið John Williams og beðið Vic-
tor Clarke að gera drög að samn-
in?i um að koma fram sem full-
trúi hans. Hann vildi þó ekki gefa
upp hvað hann hafði í huga, nema
hann sagði að „það væri í sam-
bandi við afbrot,“ sem myndi lík-
lega eiga sér stað innan sex vikna.
Þegar maðurinn með holdgranna
and'litið og flóttalega augnaráðið
var farinn, gerði Clarke nákvæma
skýrslu um heimsóknina til örygg-
is.
Stúlkunni í skrifstofuvélafyrir-
tækinu í Chamberley, sem leigði
honum ritvélina, fannst líka eitt-
hvað einkennilegt við viðskiptavin-
inn. Henni þótti undarlegt, að þessi
John Williams skyldi koma alla leið
frá Norður-London til þess eins að
leigja sér ritvél, og ennfremur að
hann skyldi ekki taka af sér hvítu
bómullarhanskana, meðan hann
undirritaði leigusamninginn. Það
voru sömu hanskarnir og hann not-
aði síðar, þegar hann miðaði marg-
hleypunni á lífvörðinn James Bea-
ton.
ÞEGAR BEATON KOM fyrir
endann á prinsessubílnum, stóð
hann allt í einu augliti til auglitis
við hávaxinn, horaðan mann, sem
stóð þarna í skugganum og átti
bersýnilega von á honum. Ball vissi
af nánum gætum sínum á prinsess-
unni, að meira að segja þegar hún
ók i sportbíl sínum frá Sandhurst
til hesthúsanna í nágrenninu, var
alltaf með henni einn lögreglumað-
ur.
Ball skaut tveim skot.um, hvoru
á eftir öðru. Önnur kúlan snerti
jakka Beatons. TJin lenti í öxl hans
og fór í gegnum annan lun?að.
Hann gerði sér þó ekki grein fvrir