Úrval - 01.09.1975, Side 170

168
ÚRVAL
og hafði frítt útsýni inn í heigidóm
þess. Ég pantaði salat. Ólastanlegi
þjónninn minn endurtók pöntun-
ina lágum rómi, skrifaði hana nið-
ur, skeiðaði fram í eldhúsið þar sem
hann öskraði: „Klessu af blað-
grænu!“ Ég sá hvernig salatinu var
slengt ofan í skál, kryddsósu gus-
að yfir það úr pJastflösku og hrært
í þrisvar með hendinni. Svo kom
þjónninn inn um dyrnar með rétt-
inn, eins og hann væri með guðs-
gjöf í höndunum, og færði hann
varlega, blað fyrir blað, upp á disk-
inn minn.
Fólk er oft svo upptekið af að
koma vel fyrir og af sjálfu sér, að
það tekur aldrei eftir öðrum. Rosk-
ið fólk, aftur á móti, sem er löngu
hætt að hafa áhuga á hvað öðrum
finnst um það, hefur tíma til að
horfa. Það sama gildir um börn.
Éa sagði við mína eigin afleggjara,
að þeir mætt.u aldrei glápa á neinn,
en þeir ættu fyrir alla muni að
hafa augun hjá sér. Þess vegna var
leikhúsferð, heimsókn á veitinga-
stað eða aðra þvílíka, alltaf skemmti
leair viðburðir fyrir þá. í dag eru
þeir báðir fullorðnir og leiðist al-
drei.
Opinn skilninsur á öðrum leiðir
einnig til opnara sambands milli
m=nna. Það eru um það bil fimm-
tíu bensín- og þjónustustöðvar á
Rið minni til skrifstofunnar. en ég
held mig við eina ákveðna. Hvers
vevna? Vegna bess að sá. sem hana
t Virr befur lifandi áhuva á við-
skiptavinunum. Ef maður er dapur,
reynir hann að hressa mann við.
Ef maður er glaður, brosir hann
með. Þessi athyglisgáfa leiðir það
af sér, að viðskiptavinurinn fær
traust til hans. Þeir eru handvissir
um, að hann myndi aldrei hleypa
þeim út í umferðina aftur, ef ekki
væri allt í lagi með bílana þeirra.
Hafi maður augun opin kemur
fyrir, að maður verður viðstaddur
eitthvað, sem verður eins konar
vendipunktur í lífinu. Vorið 1940
var ég í Le Cateau, litlum bæ nærri
landamærum Belgíu. Á gatnamót-
um í miðbænum stjórnaði fransk-
um lögreglumaður umferðinni, en
hópar flóttamanna og franskra her-
manna streymdu að frá öllum hlið-
um og flykktust suðureftir með
þýska innrásarliðið á hælunum.
Allt í einu sá ég þýskan skriðdreka
koma akandi úr hliðargötu. Þegar
hann kom að gatnamótunum í
straumi annarra ökutækja, veifaði
ruglaður lögregluþjónninn honum
áfrsm með umferðinni, sem lá suð-
ureftir. Enn þann dag í dag minn-
ist ég þessa grátbroslega atburðar.
sem aðrir tóku varla eftir. En í
mínum augum er hann dæmigerð-
uv fvrir samtímann.
..Allur heimurinn er leiksvið."
Það er satt. Heimurinn er leiksvið.
mennirnir eru leikarar. en ein-
hveriif ''erða líka að vera áhorf-
endur. Os það gerir lífið sannar-
lega °kki fátækara.
☆