Skírnir - 01.12.1917, Síða 10

344
Trúarhugtakið.
[Skírnir -
blinda beiningamannsins við Jeríkó. En við alla þessa
menn sagði Jesús, að trú þeirra, o: þetta traust til máttar
hans og bjálpar, hefði gjört þá heila.
Énda er þetta í fylsta samræmi við upplýsingar þær
sem guðspjöllin gefa, að vantrú manna hafi gjört Jesú
erfitt eða alls ómögulegt að framkvæma kraftaverk (Mt.
13, 58; Mk. 6, 6). En um þetta geta guðspjöllin í sam-
bandi við móttökur þær, er Jesús fékk í ættborg sinni.
Þar vantaði traustið til hans eða til þess að máttur Guðs
birtist í honum. —
Þá kem eg að ö ð r u, s e m v e k u r a t h y g 1 i
m a n n s, þegar farið er að yfirvega ummæli Jesú um
trúna. Það eríliverju Jesús telur enga trú
eða litla trú fólgna.
Það eru áhyggjurnar, kvíðinn, hræðslan
við hættur og böl og e f i n n, sem bera að hans dómi vott
um litla eða enga trú.
Á Genesaretvatninu álasar Jesús lærisveinum sínum
fyrir h r æ ð s 1 u þeirra. Það er líkast því að þeir liafi
e n g a t r ú, ekkert traust til æðri hjálpar.
Jesús hvetur J a í r u s samkundustjóra til að vera
ekki h r æ d d a n, þegar honum er sagt lát dótturinnar.
Trú hans á að birtast í þvi, að hann vantreysti ekki að
hjálp sé fáanleg.
Áhyggjur og hugsýki nefnir Jesús í Fjallræðunni litla
trú. En áhyggjurnar eru, eins og vér öll vitum, van-
traust á Guði.
I öllum þessum og öðrum svipuðum ummælum er trúin
sama sem traust. En traust þetta getur ýmist
beinst að Guði, verið guðstraust, eða að Jesú sem
traust á mætti lians eða mætti Guðs, sem birtist í honum.
Þess vegna er bæði talað um trú á Guð og trú á Krist.
Traustið á Guði á að útiloka allar áhyggjur fyrir
fæðu og fatnaði, allan kvíða fyrir hættum og böli, og alla
hræðslu og efasemdir um kærleiksrík afskifti Guðs og
handleiðslu.
Jesús setur þessu trausti engin tak-