Skírnir - 01.12.1917, Side 74

408
Stúlkan brjóstveika.
[Skírnir*-
Og geisla-merlað gerist þá
hið grímuskygða torg,
og þá er margt í koti karls,
sem kongs er ekki í borg.
Á draumavængjum dáleidd sál.
í dularlieiminn i'er.
Og sælan heunar er þar öll,
sem augað neitt ei sér;
þar lifir von liins veika manns,.
á vængjum flögrar hún
úr dauðans-myrkvu dala þröng
— úr dimmu í morgunbrún.
VI.
Sá langi vetur liðinn er.
Eg lit þig hverja stund
í þinni frónsku sjúkdómssæng
í svefni og dvala blund.
Og vökudægrin verða mér,
að vonum, minnisstæð,
og augna þinna eintal hvert
frá efstu sjónarhæð.
En vorið kom með vinda hreimi
og vatnastrengja fjöld,
og árnar kváðu indæl lög,
frá óttu, fram á kvöld.
Um allar nætur ymur dátt
í eyrum niður sá
og hrifur hvern, sem hlusta vill*.
og heyrnarskynjun á.