Skírnir - 01.12.1917, Qupperneq 88

422
Ritfregnir.
[Skirnir
sannaS, að persónuleiki mannsins lifi eftir dauðann, og unt só, að
komast í samband við framliðna menn, þótt á því sambandi só
•mikil vandkvæði. Og mörgum finst, að þótt ekki só lengra komið,
gefi þessi árangur æðstu vonum mannanna beinan byr undir báSa
vængi.
Einar H. Kvaran ræðir í fyrsta erindinu um »mótþróann gegn
rannsókn dularfulla fyrirbrigða«, og einkum þann mótþróa, sem er
sprottinn af trúarlegum ástæðum. Allir vita, aS þessi mótþrói er
•til, þótt furSulegt sé, þar eS enginn getur vænzt þess að kveða
■niður vísindalega rannsókn með því að troSa upp í eyrun, eSa
■myrkva sólina með því að loka augunum. En gott er aS fá
ástæðum þess mótþróa svarað á hógværan og alvarlegan hátt, svo
sem hór er gert.
AnnaS og þriðja erindið er ágrip af bók eftir Sir Oliver Lodge,
•enskan eðlisfræðing frægan, sem BtarfaS hefir um tugi ára aS sálar-
Tannsóknum, og hallast að skyringum spiritista aS lokum. Fjallar
bókin um sannanir þær, er hann kveðst hafa fengið fyrir því, aS
sonur sinn látinn (Raymond, fóll í stríðinu haustið 1915) hafi kom-
izt í samband við Lodge-fjölskylduna, fyrir tilstilli miðla og með
borðhreyfingum.
Annað erindið (Raymotid I) skýrir frá nokkrum af þessum
•sönnunum og hefir þó orðiS miklu að sleppa. Eru þær misjafnlega
sterkar, en þess verSur að gæta, að bók Lodge er aSallega rituð til
tiuggunar syrgjandi mönnum, en eigi sem vísindarit. Þó gæti eg
trúað því, að mörgum finnist mikið til um sumar sannanirnar og
•ekki auðvelt aS skýra þær á svo kallaðan eðlilegan hátt.
ÞriSja erindiS (Raymond II) fjallar um lýsingar þær á ástandi
sinu og umhverfi eftir dauðann, sem Raymond hefir látið uppi.
Slíkum lýsingum hefir oft verið slept frá birtingu, þar eð menn
[hafa litið svo á, að fyrst þyrfti aS sanna tilveru framliðinna manna,
áður en gefinn væri gaumur að lýsingum þeirra á »öðrum heimi«-
En raikið er til af þeim, og þótt þær só nokkuS sundurleitar, þa
«r hitt ef til vill meiri fuiða, hve mjög þeim ber saman. En menn
■eru oft ósanngjarnir í þeirra garð. Gerum t. d. ráð fyrir, að tvo
•eSa fleiri 6—7 ára gömul börn ætti að lýsa heilli heimsálfu eftir
•nokkurra vikna dvöl þar, sitt á hverjum staS, ef til vill. Hsett
■er við, að eitthvaS yrSi sagt of eða van, þótt börnin væri öll
vilja gerð, að segja rótt frá, — ekki sfzt, ef áheyrandinn væri ger-
samlega ókunnugur í þeirri álfu, og hún mjög ólík ættlandi hans.