Tímarit lögfræðinga - 01.12.2000, Side 18

b) Minningargreinar um látna lögfræðinga
Minningargreinar um látna lögfræðinga hafa verið fastur liður í ritinu frá
upphafi. Þetta er í samræmi við forystugrein ritstjórans Einars Arnórssonar í
fyrsta heftinu sem nefnir sérstaklega „minningar dáinna lagamanna“. Fyrstu
minningargreinina er að finna þegar í því sama hefti. Er greinin rituð af Gústaf
A. Sveinssyni til að minnast Eggerts Claessen hæstaréttarlögmanns sem lést 21.
október 1950. Næstu minningargrein er að finna í 1. hefti 1952 og er hún rituð
af Lárusi Fjeldsted um Svein Björnsson forseta. Um Lárus sjálfan birtist síðan
afmælisgrein í 2. hefti 1954 í tilefni af 75 ára afmæli hans en slíkar afmælis-
greinar eru fátíðar. Dæmi er um minningargreinar um útlenda lögfræðinga en í
sama hefti og nefnt var er einnig að finna minningargrein um prófessor Henry
Ussing.
c) Fræðigreinar
Stærstur hluti tímaritsins, í blaðsíðum talið, hefur lengstum verið fræðigrein-
ar um lögfræðileg efni. Eins og fyrr segir var Einar Amórsson því sem næst
einn um að rita slrkar greinar í tímaritið fyrstu árin. Þá lúta kvartanir ritstjóra
oftast að því að nokkuð skorti á ritgleði íslenskra lögfræðinga. Fer tæpast milli
mála að einn erfiðasti þátturinn í útgáfu tímaritsins lengi framan af var öflun
fræðilegs efnis.
Það eru að sjálfsögðu engin tök á að gera nákvæma grein fyrir þeim fræði-
greinum sem birtar hafa verið í Tímariti lögfræðinga og efni þeirra. Fyrsta
fræðigreinin sem skrifuð er af öðrum en ritstjóra er grein Bjama Benediktsson-
ar, síðar forsætisráðherra, „Lögkjör forseta íslands“ í 4. hefti 1951. Sú næsta er
eftir Ama Tryggvason hæstaréttardómara „Þagnarskylda málflutningsmanna og
lækna fyrir dómi um einkamál manna“ í 2. hefti 1952.
Fyrst kvenna til að birta fræðilega ritgerð í Tímariti lögfræðinga var Hjördís
Hákonardóttir, nú héraðsdómari í Reykjavík, „Eru fóstureyðingar réttlætanleg-
ar?“ í 3. hefti 1973. Næst kvenna til að birta fræðilega grein í tímaritinu var
Guðrún Erlendsdóttir, nú hæstaréttardómari, „Barnaréttindi" í 1. hefti 1976.
Veitir þetta vísbendingu um að þáttur kvenna í fræðilegri umræðu meðal lög-
fræðinga hafi lengst af verið fremur rýr en hann hefur aukist mikið hin síðustu
ár þótt enn sé mikill meirihluti greina í tímaritinu skrifaður af körlum.
Fróðlegt er að skoða hvemig fræðilegt efni blaðsins skiptist milli einstakra
greina lögfræðinnar og hvaða stéttir lögfræðinga hafa þar lagt af mörkum. Hafa
þarf margvíslega fyrirvara varðandi þær niðurstöður sem hér koma fram. í
fyrsta lagi er það álitamál í mörgum tilvikum hvort telja beri grein í blaðinu til
fræðigreinar. Hefur sú leið verið valin að skýra þetta mjög rúmt. Þannig er víst
að með hafa verið taldar ýmsar greinar sem margir myndu ekki fallast á að væru
fræðilegar í ströngum skilningi. Er þar m.a. átt við fyrirlestra og erindi af ýmsu
tagi sem flutt hafa verið á fundum og málþingum lögfræðinga sem að ytri bún-
274