Íslenzk tunga - 01.01.1964, Side 168

164
RITFREGNIR
þátíðarendinga veikra sagna, en al sterkum sögnum eru sýndar kennimyndir
og framsöguháttur nútíðar. Ofrausn linnst mér það að nefna lh. þt. bæði í kk.
og hk. (þar sem hvort tveggja er til), t. d. kominn, komiS. Hvorugkynsmyndin
ætti að nægja.
Ekki kann ég við allt, sem stendur í orðasafninu, þótt það sé f samræmi við
orðabók Blöndals. T. d. er þt. af virkja (foss) sögð virkti (shr. Bl.), en virkj-
aSi er áreiðanlega miklu algengari þátíðarmynd, ef ekki einráð. Sagt er, að
þróun heiti þróanir í ft. (sbr. Bl.), en er þróun til í ft.? Lh. þt. af knýja er
sagður vera knúinn, en rétt hefði verið að nefna einnig fornu myndina knúSur,
sem enn lifir góðu lífi. — Á hinn bóginn er tæpast rétt, að nf. et. kk. af út-
völdum, sem kemur fyrir í kaflanum úr „Bréfi til Láru“ (bls. 37), sé útvaldur,
heldur ætti uppflettiorðið að vera útvalinn (sbr. Bl.).
í íslandsritgerð Pálma Hannessonar er svo að orði komizt á bls. 78: „Og þar,
uppi í sísnævi hálendisins, á skíðamaðurinn sitt ónumda framtfðarland ...“
í orðasafnið er svo upp lekið: „sísnœr, m, -s el. -var: evig sn0,“ en á að vera
sísnœvi, n (sbr. orðin sístreymi og djúpsœvi).
Hið ytra býður bókin af sér góðan þokka og er prentuð á góðan pappír.
Fáeinar myndir og lítið íslandskort hefðu aukið gildi bókarinnar, en e. t. v.
hefir ekki þótt fært að hafa slíkt með kostnaðar vegna. Beinar prentvillur eru
fáar.
BAT.DUR JÓNSSON
OrSabók Háskóla íslands,
Reykjavík.
Early English and Norse Studies. Presented to Huch Smith in
honour of his sixtieth birthday. Edited by Arthur Brown and
Pf.ter Foote. Methuen & Co Ltd. London 1963. xii-f-225 bls.
Eins og titill þessa afmælisrits her með sér, eru í því greinar bæði um ensk
og norræn efni, hinar fyrri þó í meirihluta. Ritið er fjölhreytilegt að efni.
Hér skal aðeins minnzt á þær greinar, er fjalla um norræn fræði: Próf. Kr.
Ilald, Kaupmannahöfn, skrifar um Óðinsdýrkun í dönskum örnefnum (bls. 99
—109), próf. Sven B. F. Jansson, Stokkhólmi, um nýfundinn rúnastein í Törne-
valla á Austurgautalandi (bls. 110—119), próf. Chr. Matras, Kaupmannahöfn,
um ömefni í Færeyjum, Orkneyjum og á Iljaltlandi („FjalliS Mikla, Áin í Dal,
Millum FjarSa and UrS Mans,“ hls. 141—149), próf. Jöran Sahlgren, Uppsiil-
um, um bæjarnafnið Eslöv á Skáni (bls. 172—177); próf. Dag Strömback, Upp-
sölum, ritar grein, er liann nefnir „Uppsala, Iceland, and the Orient" (bls. 178
—190), og próf. G. Turville-Petre, Oxford, ritar greinarkorn um landdísir (bls.
196—201). Loks skal athygli lesenda þessa tímarits sérstaklega vakin á grein