Tímarit Máls og menningar - 01.10.1976, Side 53

Línudansinn
— Mjög lítið, fór þar í gegn.
— Annað er það, alveg skelfilegt, að ekki er nokkur leið að geta fengið
það sem maður vill á veitingahúsum. Ég var í Texas með móður minni
árið 1971. Við fórum inn á vertshús til að borða, báðum um núðlur. Ekki
voru þær girnilegar og með jafningi þar á ofan, „mashed potatoes" og
salatkáli8.
— American cooking.
— Það er óhugnaður, villimannlegt. Skreppi ég á Abastosmarkaðinn
eða inn á skuggaknæpu í Góðviðru og biðji um hitt og þetta, þá er komið
með það. Nú er ég staddur í Bandaríkjunum og langar í egg og þá verða
tómatar t. d. endilega að fylgja með þeim. Setjum nú svo að á matseðlinum
sé nautasteik með steiktum kartöflum eða brauðsneið með jafningi. Ég
panta nautasteik með jafningi eða brauðsteik með steiktum kartöflum . . .
og svarið er „disconnected“.
— Gjald framfaranna.
— En hvaða framfara? Fólkið lifir vélrænt. Ég ber mikla virðingu fyrir
Bandaríkjamönnum, því sem landið gerði fyrir heiminn, fyrir vissum rit-
höfundum — svo sem Whitman. — En lífsmáti þeirra er óskaplegur, að
menn velji sjálfstætt — ekki til að tala um. Þeir gína við öllu.
Við brugðum okkur út á stigu spænskrar málfræði. Það kom til vegna
vissra talshátta, sem Borges notar og mér finnst víkja nokkuð frá bókstafn-
um. Höfundur Fervor de Buenos Aires (1923) afsakar þetta svo hæversk-
lega, að ég fer allur hjá mér. Mig fýsir að vita, hvað hann hafi fyrir stafni...
— Skrifið þér stöðugt?
— Já, ég var að senda 25 ljóð til Góðviðru, mig vantar fimm til við-
bótar svo það nægi í bók. Og ég ætla að festa á blað sögu, sem ég fékk hug-
mynd að í morgun... Og þér talið íslensku?
— Það fer nú lítið fyrir því. Róbert gerir það.
— Ég er byrjaður að leggja mig eftir henni og sýnist mér hún mjög erfið,
miklu snúnari en fornenska, sem hafði fjórar fallbeygingar, en hljóðfræði-
lega heldur létt og sérhljóðin opin.
255