Morgunblaðið - 28.03.1991, Blaðsíða 53

52
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. MARZ 1991
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. MARZ 1991
53
I

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Fulltrúarritstjóra
Fréttastjórar
Árvakur, Reykjavík
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guðmundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar: Aðal-
stræti 6, sími 6911 í 1. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 691122. Áskriftar-
gjald 11Ö0 kr. á mánuði innanlands. I lausasölu 100 kr. eintakið.
Samátak trúar
ogvísinda
Svo virðist á stundum sem
skuggar píslargöngunnar
hvíli enn yfir mannkyninu.
Grimmdin og ranglætið, sem
krossfestingin á Golgata bar
vitni um, setja svip sinn á gjör-
valla mannkynssöguna, fram
á okkar daga.
Styijöldin við Persaflóa,
sem leiddi af sér miklar hörm-
ungar, er aðeins eitt dæmi af
mörgum um staðbundin stríð
á líðandi stundu. Ofbeldið seg-
ir til sín í öllum heimshomum
- í öllum samfélögum manna.
ísland er þar engin undantekn-
ing. Árásir og líkamsmeiðing-
ar á götum höfuðborgarinnar
tala sínu máli þar um.
Þrátt fyrir menntun, þekk-
ingu, tækni og jafnvel mannúð
nútímans hafa milljónir fólks
flosnað upp úr heimahögum
og eru landflótta um þessar
mundir. Ástæður eru ýmsar:
ófriður, illt stjómarfar, fátækt
og erfiðar ytri aðstæður. Talið
er að tugþúsundir barna deyi
dag hvern vegna vannæringar,
veikinda og styijalda. Þessi
böm deyja áður en þau ná
fimm ára aldri, að því er segir
í heimildum Hjálparstofnunar
kirkjunnar [Víðförli/desember
1990]. Hundruð þúsunda sak-
lausra borgara hafa og látið
lífið vegna ofstækis, ofríkis,
átaka og hryðjuverka víða um
veröldina næstliðinn áratug.
Þetta er bitur veruleikinn.
En ekki veruleikinn allur, Guði
sé lof. Þegar myrkrið er
svartast skín ljósið skærast.
Skapari tilverunnar talar til
okkar á táknmáli vors og sól-
ar, sem vekja gróðurríkið í
umhverfi okkar til nýs lífs af
vetrardauða. En hann talar
fyrst og fremst til okkar í
páskaboðskapnum. Páskar eru
upprisuhátíð Drottins okkar,
Jesú Krists, sem sagði: „Ég
lifi og þér munuð lifa.“ Þeir
em sigurhátíð lífsins yfir dauð-
anum. Þeir .eru sú hátíð með
kristnum þjóðum sem hæst rís.
Það fer vel á því að páskahá-
tíðin er jafnframt hátíð vors
og vaknandi gróðurs hér á
landi.
Kærleiksboðskapur krist-
innar trúar á jafnvel brýnna
erindi við mannkynið í dag en
nokkm sinni fyrr. Vonandi
nær páskasólin að rísa í hádeg-
isstað í samfélagi þjóðanna og
í hugarheimi einstaklinganna,
leysa þar klakabönd grimmdar
og ranglætis - og vekja hlý-
hug, fegurð ogþekkingu í sinni
okkar. Flest það góða og já-
kvæða, sem finna má í menn-
ingu, siðum og samskiptum
fólks í okkar heimshluta, er
vaxið úr kristindómnum. Án
víðtækra áhrifa hans á þjóðfé-
lög okkar, hugarheim, viðhorf
og breytni væri mannkynið
ennþá ver á vegi statt.
Mannkynið hefur yfir að
ráða vaxandi menntun, þekk-
ingu og tækni, sem gerir því
keift, ef rétt er að málum stað-
ið, að 'búa öllum viðunandi
aðbúð og öryggi. Það þarf hins
vegar að miðla þessari þekk-
ingu betur um heimsbyggðina,
svo hún megi varða veg sem
flestra þjóða og einstaklinga
til velferðar. Menntun og
þekking eru í raun sjálfsögð
mannréttindi. Þekkingin er og
forsenda þess að við varðveit-
um það sem mestu skiptir í
lífi okkar og umhverfi, efnisleg
og andleg verðmæti, til fram-
tíðar.
Það er sameiginlegt verk-
efni trúar og vísinda að leiða
mannkynið til betra og fegurra
lífs, þar sem frelsi ríkir með
friði og friður með frelsi og
mannréttindi eru í heiðri höfð.
Margt hefur sem betur fer á
unnizt*á þeirri vegferð, meðal
annars á sviði læknisfræði,
menningar, mannúðar og
manneskjulegra samfélags.
Það má á hinn bóginn ekki
gleymast að hver einstaklingur
er hugarheimur út af fyrir sig,
þar sem á takast hin sömu öfl
og í hinum ytra veruleika.
Ábyrgð hvers og eins á þessum
einkaheimi - eigin sjálfí eða
persónuleika - er mikil. En
jafnvel þar er maðurinn ekki
einn. Kannski er hann hvergi
fjær því að vera einn. Þar
kemst einstaklingurinn trúlega
næst guðdóminum. Og þar á
bænin upptök sín.
Páskasólin sendir geisla
sína inn í hugarheim einstakl-
inganna, til að glæða það góða,
sem í hverri manneskju býr.
Sá, sem ætlar að fegra um-
hverfí sitt, má gjarnan hefja
starfið á eigin lóð. En hafa ber
í huga, að mannrækt byggir
fyrst og síðast á kærleikanum
til náungans, umhverfisins og
lífsins. Megi það verða okkur
ieiðarljós í samskiptum við
náungann; líka í umferðinni
um páskahelgina.
Morgunblaðið óskar lesend-
um sínum og landsmönnum
öllum gleðilegra páska.
Fjölmennur fundur með formanni Sjálfstæðisflokksins á Akureyri:
Þýðingarmesta viðfangsefnið
að móta hagkvæma byggðastefnu
DAVÍÐ Oddsson formaður Sjálfstæðisflokksins sagði á fjölmennum
fundi á Akureyri í fyrradag að óþolandi væri fyrir Islendinga að
gera samninga í líkingu við þá sem Færeyingar hafa gert við Evrópu-
bandalagið, þ.e. að flytja eingöngu hráefni á markaði landanna, en
öll vinnsla tekin úr höndum þeirra. Hann sagði Sjálfstæðisflokkinn
einn flokka hafa burði til að setja niður innbyrðis deilur í sjávarút-
vegi og flokkurinn hefði mikinn metnað til að ná áhrifum á þessu
sviði, einkum til að draga úr miðstýringu og hafa forgöngu um
mótun heildstæðrar sjávarútvegsstefnu. Formaður flokksins kom
viða við í ræðu sinni, gerði grein fyrir þeim lífsramma sem bindur
fólk saman í Sjálfstæðisflokki og hvað í honum fælist, flokkurinn
liti til margra átta og hafnaði einstrengingshætti. Hann ræddi um
skatta- og byggðamál, en margir teldu að um þau mál yrði m.a.
kosið, sérsveitir skattheimtumanna sem stofnaðar væru til að hræða
fólk til að standa í skilum og byggðastefna sem rekin hefði verið á
röngum forsendum komu til umræðu. Þá ræddi hann stefnu flokksins
í sjávarútvegsmálum og nefndi í lok ræðu sinnar að reynslan sýndi
að tveggja flokka stjórn hefði ótvíræða kosti umfram þær sem fleiri
flokkar mynda. A fundinn sem haldinn var á skemmtistaðnum 1929
komu tæplega 700 manns. Auk Davíðs Oddssonar fluttu ávörp Hall-
dór Blöndal alþingismaður og Tómas Ingi Olrich sem skipar 2. sæti
á lista Sjálfstæðisflokksins í Norðurlandi eystra. Fundurinn var hinn
fyrsti í röð funda sem formaður flokksins mun koma á í ölium kjör-
dæmum landsins.
í upphafi ræðu sinnar gat Davíð
Oddsson þess að kosningar þær sem
framundan eru væru mikilvægari
en oft endranær og flokkurinn gengi
til þeirra baráttuglaður en hóflega
bjartsýnn. Flokkurinn horfði til
þjóðarinnar allrar, ekki þröngs hóps
sem best þætti að höfða til í at-
kvæðaveiðum hverju sinni. Ákveð-
inn lífsrammi væri sameiginlegur
öllu sjálfstæðisfólki, en innan þess
ramma væru meiningamar vissu-
lega margar og einn stór sannleikur
er gilti um heilt málefnasvið ekki
til. Spurningin væri hvort þessi lífs-
gildi, trúin á manninn og athafna-
gleði hans, réðu meiru eftir kosning-
ar en sú hentistefna, hrossakaup,
•miðstýring og moð sem mestu hafi
ráðið fyrir kosningar. Spurt yrði
hvort menn vildu stoppa hömlu-
lausan vöxt ríkisútgjalda sem skil-
aði sér í hömlulausri skattheimtu,
aldrei yrði undan því komist að
reikningarnir yrðu um síðir sendir
heim til vinnandi manna.
Aðilar vinnumarkaðarins hefðu
treyst því að ekki yrði komið aftan
að fólki, þvert ofan í það sem lofað
var hafi kjör manna verið skert.
Skattar hafi hækkað stórkostlega á
síðustu árum á sama tíma og al-
menningur legði hart að sér. Fólk
væri svekkt og ósátt vegna þess að
ríkisstjórnin notaði ekki það skjól
sem þjóðarsáttarsamningarnir
veittu til að skapa varanlegan
grundvöll að heilbrigðu efnahags-
lífi, því hefði stjórnin fengið heitið
„Stjórn hinna glötuðu tækifæra".
Sérsveitir skattheimtumanna
hræða fólk til að standa í skilum
Davíð gagnrýndi ríkisstjórnina,
sagði hana ekki einungis hafa aukið
skatta heldur hafi henni ekki tekist
að halda útgjöldum innan þess
ramma sem auknar skatttekjur
sköpuðu. Öll ytri skilyrði væru hin
ákjósanlegustu, mikill afli, gott verð
fyrir sjávarfang, en á sama tíma
hryndu lífskjör almennings, þjóðin
hefði dregist aftur úr á meðan öðr-
um þjóðum miðaði fast fram.
„Þegar skattpíning gengur úr
hófi fram gerist það sama hvarvetna
í veröldinni og glöggt dæmi um það
er virðisaukaskatturinn,“ sagði
Davíð og nefndi að æ fleiri aðilar
reyndu að fá skattinn felldan niður
af sínum góðu málefnum, undan-
tekningunum fjölgaði og skatturinn
yrði óöruggari, verr gengi að inn-
heimta hann. Við því væri brugðist
hér á landi með sérsveitum skatt-
heimtumanna sem æddu um landið
og hræddu menn til að borga. Þeg-
ar skattar færu að ofbjóða réttlætis-
kennd manna breytfist viðhorf
þeirra, þá þarf að fjölga í sérsveitun-
um og hræða fólk enn meir. „Við
viljum að allir sitji við sama borð
hvað skattheimtu varðar,“ sagði
Davíð. Komast þyrfti út úr þeim
vítahring sem við nú værum í og
þar reyndi á grundvallarafstöðu
manna og pólitiskar hugsjónir.
í byggðastefnu Framsóknar er
megínmálið að úthluta ölmusu
Um byggðamálin sagði formaður
Sjálfstæðisflokksins að ljóst væri
að atvinnulíf og byggðir landsins
gætu ekki sótt fjárhagslegan styrk
í millifærslusjóði sem stofnaðir væru
í pólitísku augnamiði og stjórnað
af geðþótta valdamanna í Reykja-
vík, slíkt dygði skamma hríð.
Byggðastefnu Framsóknarflokks-
ins, sem verið hefur við völd síðustu
áratugi, sagði hann byggjast á
röngum forsendum, þar sem litið
væri svo á að reka ætti hana sem
ölmusu og meginmálið væri að geta
úthlutað ölmusunni.
„Við viljum leggja ofurkapp á að
efla vaxtarsvæði á landsbyggðinni,
en það verður að vinna af heilind-
um, ekki með sama hætti og þegar
staðsetning álvers var á döfinni.“
Davíð sagði beinlínis rangt að halda
því að mönnum fyrir norðan og
austan að staðir þar væru inni í
myndinni. Allir sem til þekktu vissu,
þó það hafi aldrei verið viðurkennt,
að álverið hlyti að enda á Keilisnesi.
„Það er skoðun Sjálfstæðisflokks-
ins að mótun og framkvæmd hag-
kvæmrar byggðastefnu sé eitt þýð-
ingarmesta viðfangsefni stjórnvalda
á komandi árum í þeirri sókn til
bættra lífskjara sem nú er svo brýn
þörf á,“ sagði Davíð og bætti við
að höfuðáhersla væri lögð á að í
landinu byggi ein þjóð. Því bæri að
forðast að ræða byggðamálin of
einangrað, það leiddi því af sjálfu
sér að það sem hagfelldast væri
fyrir íslendinga sem heild væri líka
best fyrir þróun byggðar.
Hverjir mega fiska,
hvað og hvenær?
í lok ræðu sinnar ræddi Davíð
um sjávarútvegsstefnu og sagði
mikilvægt að mótuð væri heildstæð
stefna í þeim málum og hún ekki
eingöngu bundin við hvað mætti
fiska, hverjir mættu það og hve-
nær. Horfa þyrfti á málið frá veiðum
til vinnslu, frá vinnslu til sölu og
frá sölu til neytenda. Sjávarútvegur-
inn væri ekki kominn að endimörk-
um getu sinnar, með bættri skipu-
lagningu og samhæfingu þar sem
mið væri tekið af öllum þáttum yrði
hagsmunum okkar í samskiptum
við aðrar þjóðir best borgið. Með
því að minnka bilið milli okkar hér
heima og neytandans, ytra, vinnsla
og sala yrði í okkar höndum enn
frekar en nú er væri enn hægt að
sækja mikinn auð í gi'eipar Ægis
sem unnt væri að byggja á veruleg-
an lífskjarabata fyrir þjóðina alla.
Samningar Færeyinga við EB
eru óþolandi fyrir okkur
Fullkomlega væri eðlilegt að
Sterk staða Islands
vegna hafr éttar sigra
eftir Eyjólf Konráð
Jónsson
Þótt íslendingar deili um marga
hluti, ekki síst þegar kosningar nálg-
ast, höfum við oftast verið samstiga
í landhelgismálum. Og árangurinn
lét ekki á sér standa þegar landhelg-
in var færð úr 12 mílum í 200 á
rúmlega hálfum áratug. Sumir þætt-
ir hafsbotnsmálanna skiluðu líka
skjótum árangri.
Fyrst er þar að geta helmingsrétt-
ar að Jan Mayen-hrygg inrjan 200
mílna efnahagslögsögu umhverfis
eyjuna, sem íslendingar öðluðust við
gerð merks samnings við Norðmenn
1980 á grundvelli sáttatillögu. Að
henni stóðu Hans G. Andersen, Jens
Evensen og Elliot L. Richardson,
aðalsamningamaður Bandaríkjanna
á hafréttarráðstefnunni og fyrrum
dómsmálaráðherra, sem var odda-
maður. Til þessa samnings er nú
vitnað um víða veröld þegar um
ágreiping í hafsbotnsmálum er vél-
að. Ári áður höfðu íslendingar og
Norðmenn samið um veiðiréttindi í
efnahagslögsögu umhverfis Jan Ma-
yen, þar sém við öðluðumst meðal
annarra réttinda 85% loðnustofnsins.
í annan stað helguðum við okkur
hafsbotnsréttindi út í 350 mílur á
Reykjaneshrygg fyrir hálfum áratug
og þar með einkarétt til allra botn-
vörpuveiða. Þennan rétt okkar getur
engin þjóð vefengt, enda enginn
reynt það. Á þessum slóðum eru
mikil karfamið og vafalaust fleiri
fisktegundir. Þar hafa líka fundist
málmar sem dýrmætir geta reynst.
Nú er stærsti sigur okkar síðan
við náðum 200 mílunum í augsýn.
Árið 1978 ályktaði Alþingi fyrst um
réttindi okkar á geysivíðáttumiklu
hafsbotnssvæði suður af landinu,
svonefndu Hatton-Rockall-svæði, og
samvinnu við granna okkar Færey-
inga, Breta og e.t.v. íra. Stanslaust
hefur nú á annan áratug verið unnið
að því að tryggja íslendingum þau
réttindi sem þeir eiga samkvæmt 76.
grein hafréttarsáttmála Sameinuðu
þjóðanna og raða upp rökum, þótt
ekki væru alltaf barðar bumbur.
Segja verður þá sögu eins og hún
er, að þrátt fyrir margar þingsálykt-
anir um svæðið vestur af Rokknum
reyndist lengi vel erfitt að vekja
áhuga Færeyinga og Dana fyrir
þeirra hönd. Bretar hafa aftur á
„Yið íslendingar verð-
um allir og alltaf að
segja þegar við ræðum
þessi mál við útlend-
inga að veiðiheimildir
til þeirra komi aldrei
til greina. Aðeins.þann-
ig getum við varðveitt
þann stórsigur sem við
unnum þegar flotinn
fór út fyrir landhelgis-
mörkin 1976. Allir rétt-
sýnir menn skilja
þetta.“
móti alltaf haft mikinn áhuga á
málinu þótt þeir þættust af alkunnri
hæversku ekkert um það vita eða
varða, aðeins eiga svæðið auðvitað,
og reyndu til síðustu stundar hafrétt-
arráðstefnunnar að fá 121. grein
sáttmálans breytt, þannig að klettur
eins og Rokkurinn fengi 200 mílna
efnahagslögsögu. Þar með fylgdu
honum hafsbotnsréttindi á svæðun-
Eyjólfur Konráð Jónsson
um vestan hans. En þeir höfðu ekki
erindi sem erfiði m.a. vegna starfa
íslensku fulltrúanna á ráðstefnunni.
Nú líður að því að lokasigur vinn-
ist í þessu máli með heilbrigðum
samningum og hið sama.er að segja
Morgunblaðið/Rúnar Þór
Frá fundjnum á Akur-
eyri. Á innfelldu
myndinni er Davíð
Oddsson formaður
Sjálfstæðisflokksins
að flytja ræðu sína.
Fundarstjóri var Sig-
urður J Sigurðsson,
formaður bæjarráðs,
og lengst til hægri
sitja Halldór Blöndal
alþingismaður og
Tómas Ingi Olrich,
sem skipar anna sæti
á lista Sjálfstæðis-
flokksins í Norður-
landskjördæmi
flokkur sem metnað hefði til áhrifa
krefðist þess að láta til sín taka á
þessum vettvangi, ekki síst til að
hafa umsjón með því að draga úr
miðstýringu og hafa um það for-
göngu að heildstæð stefna væri
mótuð er tæki til allra þátta sjávar-
útvegsins. Nefndi Davíð í þessu
sambandi að ekki síst nú í samskipt-
um og samningum við voldug við-
skiptabandalög þyrftum við á öllu
okkar að halda, þeir samningar sem
Færeyingar hefðu gert við Evrópu-
bandalagið væru óþoíandi fyrir okk-
ur íslendinga, þeim væri skammtað
að vera hráefnisinnflytjendur inn á
markaði og öll vinnsla tekin úr
þeirra höndum.
Að endingu gerði formaðurinn
að umtalsefni það siðgæði er ríkti
í stjómmálum og benti á ástandið
síðustu daga þinghalds, stjórnin
hefði ekki sameiginlega getað tekið
á nokkrum hlut. Hann sagði reynsl-
una sýna að tveggja flokka ríkis-
stjórn hefði ótvíræða kosti umfram
stjórnir sem myndaðar væru af fleiri
flokkum.
Auknar skatttekjur ríkisins
duga ekki fyrir eyðslunni
Er Davíð Oddsson hafði lokið
máli sínu tóku til máls Tómas Ingi
Olrich, sem skipar 2. sæti á lista
flokksins í kjördæminu, og Haildór
Blöndal alþingismaður. Gerðu þeir
að umtalsefni óeiningu innan ríkis-
stjórnarinnar og nauðsyn þess að
bæta lífskjörin í landinu. Tómas
um hafsbotnssvæðið milli 200 mílna
íslands, Jan Mayen og Grænlands í
vestri og Noregs í austri (sýnt lengst
til hægri á kortinu). Um eignarrétt
þessa svæðis hafa tvívegis verið
haldnir formlegir fundir íslendinga,
Norðmanna og Dana og ákveðið að
halda viðræðum áfram. Frumkvæði
að þessu hafa Islendingar haft, en
vísindamenn Noregs, sem mestra
hagsmuna eiga að gæta, hafa stað-
fest niðurstöður okkar og réttindi
ríkjanna að lögum. Þetta mái verður
því líka von bráðar í höfn.
Þegar öllu þessu er lokið, vænt-
anlega á næstu misserum, ef af festu
er haldið á málum, lítur dæmið þann-
ig út, eins og kortið sýnir, að allt
Ingi sagði m.a. að í kosningunum
yrði tekist á um grundvallarsjónar-
mið, hvernig hefja ætti sókn til betri
lífskjara, en andstæðingar Sjálf-
stæðisflokksins ætluðu sér að feta
áfram á sömu braut. Fólk og fyrir-
tæki hefðu gert samkomulag um.
aðhald, en á sama tíma ykjust skatt-
ar, en þó dygðu auknar skatttekjur
ekki fyrir eyðslunni. Vinstri flokk-
arnir sæju í ríkisvaldinu frumkraft
allra framkvæmda og ætluðu sér
að handstýra atvinnulífinu með
sjóðum, en þennan frumkraft sæju
sjálfstæðismenn í fólkinu sjálfu. Þar
skildi á milli.
Halldór Blöndal ræddi um óein-
ingu sem einkennt hefði stjórnar-
meirihlutann á þinginu síðustu vik- {
ur. Hann ræddi einnig nauðsyn þess
að byggja upp sterkan þjónustu- og
verslunarkjarna m.a. á Eyjafjarðar-
svæðinu svo fólk gæti treyst því að
hægt væri að sækja þá þjónustu sem
fram til þessa hefði verið sótt til
Reykjavíkur innan svæðisins. Mark-
miðið væri að við Eyjafjörð væri
fjölþætt atvinnulíf, en mörgum
fyndist sem hlutur Akureyrar og
Norðurlands hefði setið eftir og
nefndi hann nokkur dæmi því til
staðfestingar. Hann nefndi einnig
að Sjálfstæðisflokkurinn myndi ekki
setjast í ríkisstjórn að loknum kosn-
ingum nema vissa væri fyrir því að
forystan yrði örugg og samlyndi
innan stjórnar gott.
Ekki farið að setja saman
ráðherralista
Fjölmargar fyrii'spurnir bárust
fruminælendum að loknum fram-
söguerindum. Davíð var m.a. spurð-
ur með hvaða stjórnmálaflokki hann
kysi helst að starfa að ioknum kosn-
ingum, kæmi til þess að flokkurinn
myndaði ríkisstjórn og hvaða ein-
staklingar kæmu helst til greina í
ráðherraembætti fyrir hönd flokks-
ins. í svari hans kom fram að hann
útilokaði ekki samstarf við neinn
flokk fyrirfram, en hvað ráðherra-
lista flokksins varðaði sagði hann
enn ekki farið að setja hann saman.
Hann sagði Sjálfstæðisflokkinn ekki
hafa sama hátt á og Framsókn-
arflokkurinn, sem útnefndi gjarnan
höfuðandstæðinga sína í upphafi
kosningabaráttu. Sjálfstæðisflokk-
urinn færi fram á eigin forsendum
og barátta hans væri undir eigin
merkjum.
frá Noregs- og Skotlandsströndum
til Kanada hafa þjóðirnar við hin
nyrstu höf eignar-, umráða- og hag-
nýtingarrétt _ til svo að segja alls
hafsins og hafsbotnsins. í öllu falli
er meginhaf Evrópu í eigu evrópskra
þjóða og á þeirra hagsmuna- og
áhrifasvæði. Þetta verðum við að
hafa í huga þegar við metum styrk-
leika okkar eða veikleika í viðræðum
við aðrar Evrópuþjóðir eða bandalög.
Á þetta verður hlustað, því að við
höfum lög að mæla.
Við íslendingar verðum allir og
alltaf að segja þegar við ræðum þessi
mál við útlendinga að veiðiheimildir
til þeirra komi aldrei til greina. Að-
eins þannig getum við varðveitt þann
stórsigur sem við unnum þegar flot--
inn fór út fyrir landhelgismörkin
1976. Allir réttsýnir menn skilja
þetta.
Island er útvörður Evrópu í vestri,
varla verður um það deilt. Island er
miðsvæðis í nyrstu höfum Atlants-
hafsins. Ekki sakar það.
Við Islendingar höfum haft alla
forustu í fiskveiðimálum og land-
helgismálum Norður-Atlantshafs,
því getur enginn neitað. Við íslend-
ingar hljótum áfram að verja þessi
hafsvæði, hagnýta þau og rækta.
Fólkið á meginlandi Evrópu veit að
íslendingar eru Evrópumenn og vilja
vera það. Sama er að segja um Breta.
Nágrannar okkar eru velviljaðir
og jafnvel þakklátir fyrir það að við
skyldum hafa frumkvæðið í vemdun
meginhafs Evrópu, úthafs Evrópu.
Þeir skynja þetta og segja þetta.
Ættum við þá að glutra réttinum
niður — rétti Evrópuríkisins íslands?
Höfundur er alþingismnður
Sjálfstæðisflokksins fyrir
Reykjn víkurkjördæmi.
já
s
I
í