Morgunblaðið - 28.03.1991, Blaðsíða 78

'78
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. MARZ 1991
Ég trúi ekki
á kraftaverk
Rætt við enska miðilinn Terry Evans
Dulhyggja, spíritismi, guðspeki, nýöld, spákonur, sjáendur, heiiun,
trúarvakning, guð, taó, miðlar. Hvað eiga öll þessi hugtök sameigin-
Iegt? Líklega aðeins eitt; að vera viðkomustaðir fólks sem er að leita
að einhverjum tilgangi í lifi sinu: Ef Guð er til, hversvegna eru mann-
leg kjör svo mismunandi? Ef Guð er ekki til, hvaðan höfum við vitn-
eskjuna um hið góða í tilverunni? Ef ég á bágt og enginn er til að
hugga mig, hvert sný ég mér þá? Afhverju neitar Guð mér um það
sem ég hef beðið hann heitast um? Hvers vegna eru aðstæður minar
eins og þær eru? Afhverju er ég einmana? Afhverju er ég kúgaður?
Afhverju er ég óöruggur? Afhvetju er ég vansæll? Hver er tilgangur-
inn með þessu öllu?
En það er sama hversu margra spurninga við spyrjum og hversu langt
við reynum að teygja okkur í átt að sökudólgi, aðstæður okkar geta
ekki verið öðrum að kenna. Ef við erum fórnarlömb, erum við okkar
eigin fómarlömb. Það sem gerist í lífinu, er af okkar eigin völdum.
Við höfum jú alltaf einhvern mótleikara, en við veljum hann sjálf.
Þetta vill oft gleymast og þegar fólk fer að leita að svömm, í ein-
hvetjum þáttum, sem álitnir eru utan við það sem augað sér, er það
oft að stíga sín fyrstu skref i að kanna þætti sem eru rótgrónir í því
sjálfu. Við förum ólikar leiðir, en markmiðið er hið santa.
Morgunblaðið/Sverrir
Hér á landi hefur urn
skeið verið starfandi
breskur miðill, Terry
Evans. Terry hefur
starfað á vegum Ljósgeislans, held-
ur fyrirlestra og tekur fólk í eink-
atíma.
Þegar ég hitti hann að loknum
vinnudegi, er hann greinilega
þreyttur, ekki á fólkinu sem hefur
leitað til hans, heldur vegna þess
að álagið sem fylgir vinnu miðils
er mikið. Þegar hann hefur hvílt
sig um stund, fengið örlítið frískt
loft og teboila, setjumst við niður
og fyrsta spurningin er: Hvers kon-
ar fólk leitar til miðils?
„Bæði hér og í Bretlandi kemur
mikið af fólki til mín sem heldur
að ég geti leiðrétt eða gerbreytt lífi
þess ...
... en ég er ekki rétti maðurinn
til þess,“ svarar Terry.
„Ég vil taka það fram að ég er
miðill og get ekki svarað fyrir aðrar
leiðir sem til eru í þroskaleit innan
nýaldarhreyfingarinnar. “
Ég hef orðið vör við að hér á
íslandi rignir yfir okkur svokölluðu
„andlegu" fólki. Að hvaða leyti er
miðill frábrugðinn öðrum?
„Ætli við séum -ekki ólíkir inn-
byrðis. En til að byija með, er mjög
mikilvægt fyrir miðil að þekkja
sjálfan sig vel, áður en hann fer
að starfa af einhverri alvöru, vegna
þess að hann verður að þroska
hæfileika sinn til að vera óbundinn
af þeim huga sem hann notar dags
daglega, til að geta staðið klár á
því að upplýsingarnar sem hann
fær, komi frá réttum stöðum.
Það mikilvægasta af öllu þó -
og sem ég geri fólki alltaf ljóst,
áður en ég byija lestur - er, að ég
er ekki vél; ég geri mistök - vegna
þess að ég er fyrst og fremst mann-
eskja. Það getur enginn miðill náð
hundrað prósent nákvæmni í vinnu
sinni.
Með því að gera fólki þetta Ijóst,
gef ég því valkost; það ræður hvort
það heldur áfram. Eg gef fólki líka
svigrúm til að rengja mig og spyija
spurninga, eins og; „Ég skil ekki
hvað þú ert að fara.“ Það má segja
að það sé hluti af ögun minni í starfí
og gefur mér möguleika á að leita
aftur til heimilda minna og fá ná-
kvæmari upplýsingar. Ég hef engan
áhuga á að stilla mér upp sem
manneskju sem hefur alltaf á réttu
að standa. Ég vil leita eftir staðfest-
ingu á því sem ég er að segja og
ég vil geta sagt við fólk: „Fyrir-
gefðu, ég gerði mistök."
Fyrir nokkrum árum - og það
kemur því miður ennþá fyrir -
fannst mér eitt aðalvandamál miðla
vera, að þeir neituðu að þeir gætu
haft rangt fyrir sér; allt sem þeir
segðu hlyti að koma frá æðri vit-
und. Þeir áttu mjög erfitt með að
viðurkenna að þeirra eigin vitund
gæti haft áhrif á þá. Fyrir mér var
þetta mjög óeðlilegt og ekki rétt -
ekki alltaf, að minnsta kosti. Svo
ég tók þá ákvörðun að hvað sem
ég tæki mér fyrir hendur, mundi
ég alltaf reyna að vera eins heiðar-
legur og mér er framast unnt.“
MaðUr heyrir oft um miðla, sem
virðast geta unnið kraftaverk. Get-
ur þú ekki unnið kraftaverk?
„Nei, ég er bara venjulegur mað-
ur, sem getur unnið vinnu sína
ágætlega - og ég trúi ekki á krafta-
verk. Þetta er mjög erfítt starf og
frá mínum bæjardyrum séð, felst
starfíð í því að flytja skilaboð. Sú
manneskja sem tekur við skilaboð-
um frá miðli, verður að hafa það
hugfast - og það er lífsnauðsynlegt
- að hún má ekki gera þessi skila-
boð að guði sínum.“
Hversvegna?
„Vegna þess að tilgangur æðri
máttar er aðeins að benda í þá átt,
sem getur hjálpað fólki að komast
að eigin veruleika. Og til að upp-
götva þennan veruleika, verður fólk
að vera mjög ábyrgt í sínu hvers-
dagslífí. Með öðrum orðum; fólk
verður að varðveita eigin huga og
vera ábyrgt gerða sinna. Sem dæmi
get ég nefnt þér, að ég hef oft
heyrt fólk segja: „Þetta gerðist,
vegna þess að æðri máttur sagði
mér að gera þetta." Svona yfírlýs-
ingar segja mér aðeins að viðkom-
andi hafí ekki nógu djúpan persónu-
leika, ekki skilning á sjálfum sér
og allsengan skilning á því hvernig
æðri máttur vinnur - og þarmeð
erum við aftur komin að nauðsyn
aga og menntunar."
Hversvegna leitar fólk til miðla?
„Ég held að ástæðuna megi oft
rekja til þess að maður byijar að
líta í kringum sig - á hina efnis-
legu byggingu samfélagsins - og
gerir sér grein fyrir tómleika
hvunndagsins, mitt í þessu öllu. Það
er hinsvegar ómeðvitað, að um leið
er fólk að skoða sjálft sig og leita
að persónulegum sannleika sínum.
Efnisleg gæði eru nauðsynleg og
starfsframi er mjög nauðsynlegur
- en heimspekikenningar sem slík-
ar geta aðeins verið rammi, sem
vonandi getur hjálpað mönnum til
að komast að því hveijir þeir eru.
Spíritisminn hefur, um langt
skeið, boðið upp á ágætis lífssýn,
en ég spyr mig oft að því hversu
vel sú speki er skilin, vegna þess
að sú h'fssýn þarf að verða hluti
af lífsstíl þínum í daglegu amstri.
Ef þú lifír ekki eftir þessari speki,
hvemig geturðu þá sagt að þú skilj-
ir hana?
Ég held að innsti kjarni þeirra
skilaboða sem ég flyt, í einkatímum,
sé aðeins fyrsta skrefíð í að segja:
„Já, það er framhaldslíf og við reyn-
um okkar besta til að sanna það,
um leið og við reynum að færa við-
takandanum innsýn í sjálfan sig.“
Sumir þurfa tvenn eða þrenn skila-
boð - aðrir ein - en hver og einn
ræður því sjálfur hvort hann með-
tekur þau.
En til að gera örlitla samantekt
á því hvers konar fólk sækir í miðla
og hvers vegna, held ég að megi
1 segja að það sé mjög einstaklings-
bundið. Sumir koma fyrir forvitni
sakir. Aðrir koma til að sanna eða
afsanna það sem ég get gert og
enn aðrir koma, jú, vegna þess að
þeir halda að þau skilaboð sem ég
færi þeim, geti breytt lífl þeirra og
eftir það fái þeir allt sem þeir óska
sér. Það er gjarnan fólk sem veit
ekki hvemig það á að sjá eða skoða
sig sjálft. Þess vegna eru ströng
þjálfun og agi svo mikilvæg í því
sem ég geri; ég verð að geta greint
ástæðurnar og ég verð að vara mig
á því. að gefa fólki ekki ráð sem
koma frá sjálfum mér. Svo er það
hópurinn, sem hefur misst einhvern
sem er þeim mjög kær, getur illa
sætt sig við jnissinn og langar að
fá vitneskju um hvemig þeim fram-
liðna líður."
Skyggnilýsingarfundir
Hvernig vinnurðu?
„í fyrsta lagi eru það skyggnilýs-
ingarfundir, þar sem ég vinn fyrir
hóp fólks. Þangað kemur venjulega
fólk sem er að forvitnast, fólk sem
er úti að skemmta sér eina kvöld-
stund og ætlar sér að hlæja ærlega
og fólk sem kemur vegna þess að
það hefur misst einhvern því kær-
kominn. Einhver af þessum þremur
ástæðum er oft fyrsta skrefið í
áhuga manna á framhaldslífí. Á
skyggnilýsingarfundum finnst mér
mjög erfítt að fara mjög nákvæm-
lega út í persónuleg smáatriði. Það
sem mér iíkar við slíka fundi hér á
íslandi er, að fólki er gefínn mögu-
leiki á að leggja spúrningar fyrir
miðilinn, sem geta verið allt frá:
„Hvað gerist þegar maður deyr?“
til „Getur framliðið fólk séð til mín?“
Maður fær hér ótæmandi spurning-
alista."
Einkafundir
„Það sem ég reyni að gera á eink-
afundum er að fá æðri mátt (spirit)
tii að sýna fram á erfíðleika í lífí
þess sem leitar til mín - það er að
segja, þætti sem standa honum fyr-
ir þrifum - og fá síðan eitt lítið
orð, eða mörg stór, til að sýna fram
á möguleika hans - svo hann geti
fundið réttu leiðina til að byija að
endurmóta líf sitt. Það má segja
að þetta sé eins og að gefa þeim
sem ætlar að byggja hús, efnið til
þess og segja: „Það er svo á þína
ábyrgð hvernig þú byggir húsið og
hversu sterkt það verður."
Sumir vilja ganga skrefi lengra
- og í því sambandi er menntun
mjög mikils virði. Frá því ég kom
til Islands hef ég átt því láni að
fagna að vera með helgarnámskeið
og vinnuhópa, þar sem ég fæ tæki-
færi til að kynna þá tækni og þær
hugmyndir, sem - vonandi - gera
einstaklingum fært að skilja þróun
eigin sálrænna og andlegra afla.
Með öðrum orðum að skilja hluti
einsog: Hvernig vinn ég? Eftir
Terry Evans
hveiju starfa ég? Hvað hreyfir við
mér? og hvaða eiginleika hef ég til
að bera, sem geta fært mig áfram?
Margt fólk heldur að eina leiðin
áfram, sé að verða miðill eða starfa
við heilun. En fyrsta skrefið er allt-
af það, að reyna að skilja sjálfan
sig. Og það eru engin takmörk fyr-
ir því, hversu langan tíma það get-
ur tekið. Það er einstaklingsbundið.
En þegar því er náð, er einstakling-
urinn farinn að geta virt fyrir sér
neikvæðu hliðar sínar, tii að hreinsa
burt tilfínningaflækjur og gera sér
raunhæfa grein fyrir möguleikum
sínum - og hvað hann getur lagt
af mörkum, ekki sem spíritisti, held-
ur sem manneskja. >
Við skulum ekki gleyma því að
spíritismi er aðeins orð, búið til af
okkur mönnunum - en andi Guðs
er innra með okkur öllum og hvern-
ig við finnum þann Guð og hvaða
mynd hann fær, er mismunandi
eftir einstaklingum."
Tilfinningavandamál
og geðsjúkdómar
Þér verður tíðrætt um tilfinn-
ingavandamál og til þín virðist leita
fólk sem á við slík vandamál að
stríða. Er ekki algengt að ruglað
sé saman tilfinningavandamálum
og geðrænum vandamálum?
„Jú. Geðslag er hvernig maður
hugsar og hegðar sér; hvernig við
eigum samskipti við fólk og innan
þess ramma rúmast bæði neikvæðir
og jákvæðir þættir - og ótti okkar.
Uppspretta þess ótta er í undirmeð-
vitund okkar.
Síðan höfum við tilfinningarnar.
Tilfínningaiegt eðli okkar verður til
vegna aðstæðna og áhrifa allar
götur frá getnaði okkar,“ segir
Terry, horfir á mig einbeittur og
bætir við: „Og ég trúi þessu stað-
fastlega.
Síðan viltu gefa þessum tilfinn-
ingum form og efni. í undirmeðvit-
und okkar geymum við öll jákvæð
og öll neikvæð atvik sem hafa hent
okkur. Menn gera sér því sjaldnast
grein fyrir, hvað er í rauninni
„þeirra sanna eðli“, vegna þess að
þeir hafa aldrei tekið sér tíma til
að gera sér grein fyrir, hvað það
er sem stjórnar þeim. Þegar þetta
tækifæri býðst eða er skapað, getur
það aðeins gerst vegna þess að við-
komandi tekur ákvörðun þar um.
Sú ákvörðun byijar mjög sakleysis-
lega og hefst á því að við spyijum
okkur sjálf: „Hvers vegna í ósköp-
unum koma svo margir slæmir hlut-
ir fyrir mig og hvers vegna er líf
mitt keðjuverkun af áföllum?" Og
við getum svarað því að það sé
vegna þess mynsturs sem geðslag
okkar hefur skapað ...
... að hluta til vegna aðstæðna
og innrætingar.
Hitt dæmið sem ég vildi taka,
er fólk sem út á við virðist lifa frómu
og reglubundnu lífí - en það gerist
aldrei neitt! Er ekki augljóst að
þetta dæmi endurspeglar einhveija
kreppu?"
Meinarðu feluleik?
Terry kinkar kolli, situr hugsi
örstutta stund og heldur svo áfram:
„Þegar menn koma til mín, hver
sem ástæðan er - forvitni, sorg eða
kreppa - er það æðri vitund þeirra
sem er hvatinn. Hún er að segja
þessum einstaklingum mjög skýrt
að það sé skortur á einhveijum
mjög mikilvægum þætti í lífi þeirra.
Mínir eigin leiðbeinendur veita mér
síðan aðgang að vitund þeirra, til
að geta bent þeim á neikvæða af-
stöðu - stundum ástæðu hennar
og síðan á þá þætti sem geta hjálp-
að einstaklingnum til að fínna leið-
ina að hinu sanna jákvæða sjálfí.
Fólk fær leiðbeiningar til að kom-
ast burtu frá því sem hefur skilyrt
líf þess. Það er alveg sama á hvaða
menningarstigi fólk lifir og það er
alveg sama hvaða ramma samfélag-
ið sníður fólki, eina leiðin til að
fólk geti fundið einhvern sannleika,
ér að skilja eigið tungumál og hefja
samskipti við sjálfan sig. Og tungu-
mái er ekki aðeins orðin, heldur
verður viðkomandi að kynna sjálf-
inu nýja afstöðu og nýtt hegðunar-
mynstur sem ekki er skilyrt af for-
tíðinni og annarra manna sann-
leika. Tilfínningar, hvort sem það
er ást eða hatur, eiga sér stuttan
iíftíma hveiju sinni - því skulum
við ekki gleyma."
Ástin
„Þegar ég tala um ástina, vil ég
gjarnan bytja á því að útskýra
hvernig ég skynja hana.
Ég var mjög ungur, þegar mér
var sagt að ef einhver elskaði mann,
þýddi það að maður yrði að upp-
fylla allar hans óskir. Ég komst að
því að orðið ást eins og það er al-
mennt notað, á við um tilfinningu
sem skipar okkur að eltast við duttl-
unga annarra. Lengi vel reyndi ég