Morgunblaðið - 28.03.1991, Blaðsíða 75

MORGUNBLAÐIÐ FÍMMTÚDAGUR 28. MARZ 1991
gert mér að fullu Ijóst af hveiju
mér er illa við hana en ég held
þó að nokkuð hafi verið um það
áður fyrr að menn settu dönsku
og ensku upp á jafnháan stall frá
kennslufræðilegum sjónarhól. Það
er mjög óraunhasft þar sem það
er stóriðnaður í enskumælandi
heimi að framleiða kennsluefni
meðan þorri Dana hefur ekki hug-
mynd um _að danska er kennd í
skólum á íslandi. Ég held að an-
dúð mín á dönsku megi því rekja
til leiðinlegra kennslubóka í gagn-
fræðaskóla sem ég veit að búið
er að bæta úr.
Hvað sem því líður þá hitti ég
fyrir gamla kunningja úr gagnfræð-
askóla þegar ég kom í Stýrimanna-
skólann þar sem dönsku-
kennslubækurnar voru og sá nú að
betra hefði verið að halda í
glósubækurnar og ekki síst
stílabækurnar. Hvað með það því
þegar ég átti að skrifa minn hluta
af heimastílnum upp á töflu var ég
annaðhvort búinn að skrifa hann
upp eftir einhverjum bekkjarfélag-
anum eða fékk einfaldlega stílabók
lánaða. Vanalega voru þrír látnir
skipta með sér stílnum og notaði
Þórarinn Jónsson, sem kenndi
dönsku, þá aðferð að kalla menn
upp eftir stafrófsröð og því vissu
allir hvenær röðin kæmi að þeim.
Einn daginn þegar töflustíll var
vissi ég að sá sem var fyrstur í
starfrófinu átti að byija og þar sem
ég var áttundi í röðinni hafði ég
engar áhyggjur af að vera kallaður
upp. En þá gerist það um miðjan
tímann að Jónas skólastjóri kemur
og segir að þeir sem geti gefið blóð
séu vinsamlegast beðnir um að drífa
sig niður í Blóðbanka því það vanti
blóð nú þegar. Margir fóru strax
og allt í einu kallaði Þórarinn mig
upp til að klára stílinn. Mér kross-
brá því ég var ekki með hann og
þeir sem sátu í kring um mig höfðu
allir farið í Blóðbankann og ég gat
ekki einu sinni gripið_ stílabók af
borðunum hjá þeim. Ég varð því
að hundskast upp að töflu með stíla-
verkefnisbókina eina. Ég byijaði að
burðast við stílinn sem gekk vægt
til orða tekið hörmulega. Og nú tók
að síga í Þórarin. í raun endaði
þetta allt með því að Þórarinn, þessi
annars prúði maður, barði í töfluna
um leið og hann sjálfur skrifaði síð-
ustu orðin og greip síðan tösku sína
og strunsaði út og skellti hurðinni
á eftir sér. Bekkjarfélagarnir áttu
erfitt með að halda niðri í sér hlátr-
inum en fyrir mig var þetta meðal
lengstu augnablika sem ég hef lif-
að. Kannski hefur þetta atvik átt
stóran þátt í að þetta varð eini vet-
urinn sem Þórarinn kenndi dönsku.
Ég sá í hendi mér að ég varð
að gera eitthvað í málinu. Og næst
þear ég var kallaður upp að töflu
gekk allt lengst af vel, enda var
ég búinn að grípa til sérstakra ráð-
stafana. Þegar ég var alveg að
verða búinn kom Þórarinn upp að
töflu og benti á að ég notaði á ein-
um stað gamalt orð sem eiginlega
væri ekki notað lengur. Nú eru
sumir þannig að þeir eru fljótfærir
eða mismæla sig og það segi ég
satt að alls ekki tel ég mig vera
einn af þeim. En nú kom fyrir mig
atvik sem ég hef aldrei botnað í
að láta henda mig. Ég tautaði fyrir
munni mér „að ég þyrfti endilega
að láta mömmu vita af þessu . ..“
Ég greip um munninn og hélt smá-
stund að Þórarinn hefði ekki heyrt
þetta. En það hafði hann gert og
gott ef ekki lfka -jseir sem sátu á
fremstu bekkjunum. „Hvað se-
girðu? Þarftu að láta mömmu þína
vita af þessu?“ sagði Þórarinn. „Ja,
hún er að læra dönsku hjá mér,“
stundi ég upp til að reyna að bjarga
mér. Sýndi Þórarinn mikinn skiln-
ing á því en hinsvegar lítinn trún-
að. Það hafði ég á tilfinningunni
- að þetta væri meðal eftirminnileg-
ustu atvika sem hent hefðu Þórarin
á áratuga löngum kennaraferli, en
fyrir mig er þetta meðal vandræða-
legustu augnablika sem ég hef lifað.
Hver skrifaði bréfið?
Þegar ég var í Stýrimannaskól-
anum upp út' 1970 blésu þeir pólit-
ísku vindar að þáverandi ráðamenn
álitu að lausnir á ýmsum vandamál-
um væri að rýma byggðina á Mið-
nesheiði. Þegar upp er staðið hefur
ekki orðið svo enn. Hvað með það,
en eitthvað hafði flogið fyrir að vel
væri tekið á móti gestum og hópum
sem kæmu þangað í heimsókn og
skoðunarferðir. Ég minntist á þetta
við Þórarin enskukennara og spyrði
hann hvort hann væri ekki tilbúinn
að snara bréfi yfir á ensku ef ég
gerði uppkast að því þar sem farið
væri fram á að stjóm Skólafélags-
ins fengi að koma í heimsókn. Eins
og Þórarins var von og vísa þá stóð
ekki á því. Ég lét hann fá uppkast-
ið daginn eftir og strax næsta dag
var hann búinn að hreinskrifa bréf-
ið, vélrita það og meira að segja
búinn að ganga frá umslaginu. Það
eina sem ég þurfti að gera var að
skrifa undir og kaupa frímerki. Nú
leið og beið og ég hélt að þetta
hefði allt dottið uppfyrir. Þá kom
bré frá þáverandi yfirmanni Varn-
arliðsins þar sem við vorum boðnir
velkomnir í heimsókn og það eina
sem við þurftum að gera var að
hafa samband við tiltekinn mann
og ákveða daginn. Það var gert og
ferðin skipulögð.
Það var sjálfkjörið að Þórarinn
Jónsson kæmi með en eins og marg-
ir vita hafði hann einmitt verið Iið-
þjálfi í breska hernum á stríðsárun-
um. Ferðin gekk vel og var rennt
í hlaðið á yfirmannaklúbbnum á
Vellinum. Þar tóku á móti okkur
tveir menn sem fylgdu okkur um
og sýndu okkur það sem við höfðum
áhuga á að sjá eins og slökkviliðið,
björgunarþyrlurnar og radarstöðina
í Rockwill. Eftir skoðunarferðina
var boðið upp á hressingu í yfir-
mannaklúbbnum. Þegar við geng-
um inn í salinn þar sem boðið var
upp á veitingarnar tók ég eftir því
að yfir dyrunum stóð VIP-ROOM.
Ég hnippti í Þórarin og spurði hann
hvað þetta VIP þýddi. „Very imp-
ortant persons,“ svaraði Þórarinn.
Flest eldra fólk kannast við að ís-
lenska þjóðin þýddi hér á árum
áður skammstöfun danska olíufé-
lagsins DDPA sem „danskur djöf-
ull pínir alþýðu" og því hélt ég
hreint úr sagt að Þórarinn væri að
stríða mér. Því gekk ég til annars
af Bandaríkjamönnunum sem hafði
fylgt okkur og spyrði um hvað þetta
þýddi. Ég varð að trúa þegar hann
var sammála Þórarni. Hann hafði
fylgst með úr fjarlægð og haft gam-
an af og það sagði hann mér síðar
að hann hefði farið til Bandaríkja-
mannsins og sagt við hann að ég
hefði ekki trúað sér því hann væri
bara kennarinn minn.
En það var annað sem Bandaríkj-
amennirnir vildu vita og var auð-
heyranlegt að þeir höfðu mikið velt
vöngum yfir og brunnu í skinninu
að vita: Hver skrifaði bréfið sem
þú sendir? Mér fannst það liggja í
augum uppi. Það var að sjálfsögðu
enskukennari skólans og það væri
einmitt hann sem væri með okkur.
75
Þá sagði hann mér frá því að ensk-
an í þessu bréfi væri þvílík hágæða-
enska að þeir hefðu aldrei séð ann-
að eins þarna suður frá. Ekki spillti
það fyrir að Þórarinn þekkti til her-
mennsku og hafði vafalaust látið
það koma fram í bréfinu. Ég hafðm.
það á tilfinningunni að þeir hefðu
strax rammað bréfið inn og sett
það upp á vegg. Daginn eftir ferð-
ina kom Þórarinn til mín og spyrði
hvort ekki væri rétt að senda þakk-
arbréf fyrir móttökurnar. Ég hélt
það nú og hann gekk alveg frá
því. Sennilega hefur það líka lent
upg á vegg.
Ég held að sárafáum nemendum
Stýrimannaskólans sé ljóst hversu
frábæra kennara skólinn hefur haft
í gegnum árin. Ef ég ætti að tína
til einhvert atriði til að sýna það
þá er það þetta atvik.
Ilöfundur er útvegsfræðingur.
Ertu þreyttur
á viöhaldinu?
Alkalí-skemmdir
Frost-skemmdir
Eru eftirfarandi vandamál að angra þig?
Lekir veggir Sprunguviðgerðir
• Vaneinangrun • Síendurtekin málningarvinna
Ef svo er. skaltu kynna þér kosíi STO-utanhúss-kiœónmgarinnar
• ER SAMSKEYTALAUS
• ER VEÐURÞOLIN
• ER LITEKTA OG
FÆST í YFIR
300 LITUM
• ER TEYGJANLEG
OG VIÐNÁM
GEGN SPRUNGU-
MYNDUNER
MJÖG GOTT
• LEYFIR ÖNDUN
FRÁ VEGG
• GEFUR ÓTAL
MÖGULEIKA
í ÞYKKT, ÁFERÐ
OG MYNSTRI
• ER UNNT AÐ SETJA
BEINT Á VEGG,
PLASTEINANGR-
UN EÐA STEINULL
• ER HÆGT AÐ SETJA
Á NÆR HVAÐA
BYGGINGU
SEM ER, ÁN TILLITS
TIL ALDURS
EÐA LÖGUNAR
• ÞYNNA MÁ
ÚTVEGGI NÝRRA
HÚSA, SÉU ÞEIR
EINANGRAÐIR
AÐ UTAN
Fyrtr og eftlr aðgerö. Klœtt á einangrunarptast.

Arahólar 2-4. Klœtt á stelnull.
Raðhús að Norðurfelli II. Eltt þeirra klœtt belnt á steln. án
elnangrunar - Engln útlitsbreyting
Verkamannabústaðlmir í Grafarvogi. Klœtt á stelnull.
Steypuskemmdir vegna alkalívirkni, frosts
og raka eru vandamál, sem flestir
húseigendur þekkja; málning flagnar af
veggjum, múrhúðun morknar, sprungur
myndast og veggir halda ekki lengur vatni
og byrja að leka.
Fiestir, sem til þekkja, eru sammála um að
eina varanlega lausnin sé að klœða útveggi
að utan og vernda þannig steypuflötinn
gegn veðrun.
Undanfarin ár hefur Veggprýði hf. boðið
STO-akrílmúr-klœðningarefni sem valkost í
baráttunni við steypuskemmdir.
Þegar hafa yfir 30 þúsund fermetrar af
útveggjum húsa á íslandi verið klœddir með
efnum frá STO, sem er þó aðeins lítið brot af
þeim 150 milljón fermetrum sem STO-efni
klœða víðsvegar um heim.
V-þýska fyrirtœkið STO AG er stœrsti og
elsti framleiðandi akríl-múrklœðningar í
heiminum með verksmiðjur víða í Evrópu og
Bandaríkjunum.
Kynntu þér málin vel, áður en farið er út í
múrviðgerðir eða plötuklœðningu
STO-klœðningin er góður kostur á nýbyggingar
STO-klœóningin endist •Vestur-þýsk gœdavara
BÍLDSHÖFÐA 18
(BAKHÚS)
VEGGBRYOI
F.
112 REYKJAVÍK
SÍMI 91-673320