Skírnir - 01.12.1905, Síða 68

356
Einar Benediktsson.
mín meðul þau gefa það rétta snið.
Eg svíð og ég dyfi og ég bræli sem bezt
með brennisteini, og þess konar efnum,
þangað til líkingin sanna sést,
sú 3em er bein, sem við svo nefnum.
En hver sem, líkt yður, er hálfmáður út
hann hjálpast aldrei við stein nó lút«.
(5. þáttur, bls. 300 —301).
Eflaust hefur vald Einars Benediktssonar yfir íslenzk-
nnni aukist á þvi að þýða Peer Grynt, enda finst mér
kvæði hans verða œ þýðari; en yfir máli hans er ætíð
heiður og tígulegur svipur, stíll og snið frjálsborins anda.
Um íslenzkuna hefur hann meðal annars kveðið þetta:
Og feðratungan tignarfríð —
hver taug mín vill því máli unna;
þess vængur hefst um hvolfin víð,
þess hljómtak snertir neðstu grunna. —
Það ortu guðir lífs við lag;
ég lifi í því minn æfidag
og dey við auðs þess djúpu brunna.
Það er á margra vitorði, að verið er að prenta nýja
kvæðabók eftir Einar Benediktsson. Vonandi kemur hún
bráðum, og þá getur þjóðin sjálf séð, hve íturvaxinn sá
sonur hennar er, sem eg nú hef reynt að lýsa.
Guðm. Finnbogason.