Skírnir - 01.12.1905, Qupperneq 84

Utlendar fréttir.
Skilnaður Noregs ogSvíþjóðar. Deilunum milli
Svíþjóðar og Noregs er nú lokið á þann hátt, að ríkin eru skilin
í bróðerni. Mun það eins dœmi í veraldarsögunni, að slík stjórn-
arfarsbreyting, sem nu hefir orðið í Noregi, hafi komist á með
fullri friðsemi, algerlega án blóðsúthellingar og hryðjuverka. Breyt-
ingin er fágæt: Hinn ríkjandi konungur afsalar sór konungstign
og vö’.dum, en þjóðin k/s sér aftur konung. Æsingar voru orðnar
mikiar báðu megin, svo að lengi var talið líklegast, að til ófriðar
mundi draga. En þeim sem samningunum styrðu frá beggja hálfu
hefir farist vel og vituriega. Aðalforgöngumaður Norðmanna í
þessum málum hefir verið Miohelsen ráðaneytisformaður. En Svía
megin mun engum fremur mega þakka úrsiitin en Óscari konungi
sjáífum.
Þegar »Skírnir« skvrði síðast frá þessum málum, var enn tví-
synt, hvernig fara mundi. En 31. ágúst komu kjörnir fulltrúar
frá báðum þjóðunum saman í Karlstað á Vermlandi, fjórir frá
hvorri, og skyldu þeir útkljá málin. Meðal fulltrúa Norðmanna
voru þeir Michelsen ráðaneytisformaður og Lövland utanríkisráð-
gjafi. Það sem nú var orðið aðalágreiningsatriðið var sú krafa
Svía, að Norðmenn skyldu eyðileggja allar víggirðingar sínar á
landamærum ríkjanna. Þetta var Norðmönnum almennt mjög illa
við. Þó hafði stórþingið gefið fulltrúum sínum heimild til að slaka
nokkuð til í þessu atriði, ef friðsamleg lausn málanna fengist ekki
með öðru móti. Fundirnir í Karlstað voru haldnir fyrir luktum
dyrum, og gekk svo lengi, að almenningur vissi lítið nm, hvað þar
gerðist. Meðan svo stóð var málið stöðugt rætt í blöðunum, eigi
aðeins á Norðurlöndum, heldur einnig víðar, einkum í Englandi og
Þ/zkalandi. Var svo að heyra sem báðar þjóðirnar, Svíar og Norð-
menn, væru albúnar til ófriðar. Friðþjófur Nansen sat í Englandi,