Skírnir - 01.08.1912, Síða 46

236
Úr ferðasögu.
og gaman að vera íslendingur. Að vísu voru það Norð-
menn sem mikið unnu af sigrinum fyrir Vilhjálm af Nor-
mandí; það fór eins og svo oft í þessum rangskreiða heimi,
sá vinnur sem verri er. Vilhjálmur var verri maður en
Haraldur harðráði, og svo hafði hann og hans menn týnt
og spilt norrænunni, og var það sjálfsagt mest kirkjunni að
kenna. En það'þykir enskum aðalsmönnum gaman, geti
þeir rakið ætt sína til einhvers af þeim sem með Vil-
hjálmi voru. Að þeir með tilstyrk Landnámu gætu rakið
lengra, vita þeir fæstir, eða engir, því miður fyrir oss.
Meiri hluta ársins er fyrirfólkið á búgörðum sínum eða á
ferðalagi. En fegursta sumartímann er það í Lundúnum,
þar sem það á hús sem standa auð nema þennan stutta
tíma. Svo er t. a. m. um frú Disney Leith, sem góðkunn
er orðin á íslandi af margra ára komum. Var hún stödd
í Lundúnahúsi sínu í Belgravía þegar eg kom til bæjar-
ins, en dvelur annars annaðhvort i hinni fögru höll sinni
norður á Skotlandi, eða á Wight-eyju. Frú Leith hefir
ýmisiegt ritað um ísland, m. a. nokkurskonar íslandslýs-
ingu handa börnum, með fögrum litmyndum. Og vel má
henni falla á íslandi, að sumarlagi, að hún skuli leggja á
stað norður, ár eftir ár, og vinna til að fara á mis við
flest þau lífsþægindi sem hún er vön heima fyrir. Fælir
sjóferðin marga frá að koma til íslands, þó að yngri séu,
og ekki eigi heima í svo háum sölum, eða matist dag
hvern svo, að oss hinum mundi virðast dýrðlegur veizlu-
fagnaður. Frú Leith er ekkja eftir herforingja af gömlum
skozkum hermannaættum, og sjálf er hún ættgöfug mjög;
var afi hennar jarl af Ashburnham og minnir mig að hún
segði að það yrði rakið upp til Engilsaxa á Haraldar
Guðnasonar tið, en þori ekki að fullyrða það. Þangað á
einnig að rekja skáldið Swinburne, og eru þau frú Leith
systrabörn; var góð vinátta með frændsemi þeirra á milli
þó að ýmsar skoðanir væru býsna ólíkar, því að frú Leith
er trúmaður mikill (og á biblíuna held eg) eins og flest
fyrirfólk enskt; en Swinburne var í óguðlegasta lagi, eftir
því sem gjörist með Englendingum. Frægt er erindi eftir