Ný sumargjöf - 01.01.1859, Blaðsíða 48

48
hans. f>ví lengra sem hann kom útí fljótið, því hærra
gekk straumurinn og því þyngra varð barnið. Ilann
orkaði valla að bera hina kynlegu byrði og kljúfa hinar
freyðandi straumöldur. Komst hann með naumindum
yíir á hinn bakkann, og lagði barnið þar niður, yfir-
kominu af þreytu og mæði. „Barn mitt!“ mælti hann.
.,þú gerðir mig heldur enn ekki óttasleginn, straumurinn
var strangur og eg var hræddur um að við báðir mundum
drukkna. j>ar til kom. að þú varst svo þungur. að mjer
þókti sem eg bæri alla veröld á baki mjer.“ Barnið
horfði á Kristófer með undarlegri alvörugefni. „Undrastu
ekkimælti sveinninn. ,,að eg var svo þungur, því þú
barst ekki einungis alla veröldina á herðum þjer, heldur
einnigþann, sein veröldinahefur skapað. Sjá ! egemKristur,
konungur þinn, sein þú allt til þessa hel'ur þjónað með
þes&u góðverki þínn. Og skalt þú hafa þetta til jar-
teikna: sting þú stöng þinni niður í jörð! Að komandi
morgni mun hún blóingast og bera ávöxt.“ Að svo
inæltu hvarf sveinninn. Kristófer gekk heim hugsandi.
En er liann vaknaði árdegis næsta morgun, sá hann grænar
pálmaviðar greinar seilast innað glugganum til sín. Við-
urinn var þakinn fegurstu laufum og alsettur fullþrosk-
uðuin ávöxtum.
Eptir það ljet Repróbus skírast og var hann þá
kallaður Kristófer. Varð hann hetja drottins og snjeri
mörgum heiðingjum til rjettrar trúar með eptirdæmi
sínu og kenningu. þangaðtil hann ávann sjer kórónu
Iffsins með píslardauða.