Ný sumargjöf - 01.01.1859, Blaðsíða 128

128
Fáir inenn hafa haft á sjer eins mikiö álit og
Gústal' Adolf, jafnvel meöal fjandmanna sinna. ,.Hann
er hinn mesti konungur heimsins,“ sagöi páfinn. Kat-
ólskir menn dáðust aö honum og töluðu um hann meö
lotningu, og þvínær engin níðrit sömdu þeir um þenna
svarna óvin sinn. Nafn lians og frægð barst til hinna
fjærlægustu landa Noröurálfunnar. jafnvel til hálfvilltra
þjóða og konunga. Tyrkir beiddust vináttu hans.
Tartarar sendu menn til að færa honum hamingju
óskir og stórfursti Moskóvfta vissi valla. hvernig hann
ætti að lýsa hollustu sinni og virðingu. Svo mikið
fannst útlendingum og jalnvel Ijandmönnum til hans.
en menn sjálfs hans tilbáðu hans. Svfar elskuðu hann
og tignuðu, einsog þann konung. sem þeir ef til vill
hefðu átt mestan. og sem enginn komst í samjöfnuð
við nema afi hans, sem var eins mikill og eins elskaður
af þjóð sinni. Axel Oxenstjerna tók Gústaf Adolf
framyfir hann. „Aldrei,“ skrifaði hann. „haía Svíar átt
meiri konung. Hann hefur með l'ullum rjetti gert sig
maklegan nafnbótanna: Gústaf Adolf hinn mikli og
l'aðir fósturjarðar sinnar. Nú er enginn sá uppi í
öllum heimi, er við hann megi jafnast. og hel'ur ekki
verið í margar aldir. Eg efast um, að komandi aldir
eignist nokkurntíma hans jafningja.u