Ný sumargjöf - 01.01.1859, Blaðsíða 99

99
eptir Altringer að koma frá Bayaralandi, en Pappenheim
frá neðra Saxlandi. Wallenstein hafði herjað um vestur
og miðhluta Kjör-Saxlands, en eptir það slost hann í fór
meðPappenheim hjáLeipzig, og hjelduþeir síðan norður og
austur á við. En einmitt um sama leyti frjetti hann, að
Gústaf konungur Adolf væri kominn til Thiiringen, og að
hertoginn af Luneburg væri á leið til hans frá neðra Sax-
landi með töluverðan liðsstyrk. Wallenstein vildi táhna
því, að konungur næði saman við liðsafla þenna og
gæti komizt inní hið frjdfsama Meissens hjerað. Nam
hann því staðar hjá Weisenfels, til þess að sjá, hvað
konungur framvegis tæki sjer fyrir hendur.
pegar Gústaf Adolf hafði kvatt konu sína flýtti
hann sjer til Naumburg, og höfðu framherjar hans þegar
skipast í borgina, og þannig orðið fyrri til enn daldar-
flokkar Holks, sem ætluðu þangað, og ljetust mundu
heimta saman herskatt, er Tilly hafði lagt á borgina
árið áður, en ekki fengið. Urðu borgarmenn næsta
fegnir, er þeir sluppu hjá svo voðalegri heimsókn og
fögnuðu Svíum einsog bræðrum, sem þeir höfðu lengi
þreyð, en konungi einsog engli, sem væri sendur til
frelsis þeim. |>egar Gústaf hjelt innreið sína í borgina,
flykktust þeir með <5tal ástar og lotningar merkjum kringum
hest hans og leituðust hver í kapp við annan við að
komast að til að kyssa klæðafald hins elskaða konungs.
Tdk Gústaf þessum votti lotningar þeirra með vin-
gjarnlegri mildi og þakklæti, en þó með hryggum huga.
Vjek hann sjer að hirðpresti sínum Fabricius og mælti:
„það er sannarlega gleði og fagnaðarefni, að sjá slíkan
vptt almennings elsku, en opt verð eg hræddur um að
7*