Ný sumargjöf - 01.01.1859, Blaðsíða 33

33
þarsem Fridrek og Littegarde voru bundin, kom hanu
þangað með greifanum, sem hjelt á krossmarki. Priór-
inn ljet setja burðarstólinn fyrir neðan gluggsvalir keis-
arans og kailadi hátt: „Sláið ekki eldi í viðuna fyrr enn
þjer hafið heyrt, hvað þessi glæpafulli maður ætlar að gera
uppskátt.u ..Hvað er þetta ?“ spurði keisarinn og spratt
föiur upp frá sæti sínu, „hefur ekki guðs dómur sýnt,
að hann hafði góðan málsstað, og dirfist nokkur maður.
að svo vöxnu máli, að láta sjer til hugar koma, að Litte-
garde sje saklaus.u Að svo mæltu gekk hann ofanaf
svölunum einsog utan við sig, og þyrptust þásund ridd-
arar eða fleiri kringum enn sjúka inann. og auk þeirra
allur fólksgrúinn. Greifinn studdi sig við priórinn og
reis upp úr rúminu, tók hann þá þannig til máls:
„Hún er saklaus og því hefur hinn alvitri drottinn
lýst yfir fyrir ölluin þeim, er samankomnir voru í Basel,
því hann, sem hafði þrjú sár. og öll banvæn. lifir alheiil
með fullu fjöri einsog þjer sjáið. en högg hans. er aðeins
sýndist snerta yzta hörund mitt, hefur gengið allt til
innsta hjarta iníns. heltekið líkama minn rneð seinvirkri
rotnun og slegið inig aflvana til jarðar, einsog stormur
fellir eik. En — þó nú einhver kynni að vera trúar-
daufur, þá eru hjer rökseindirnar, það var Rósalía.
herbergisþerna hennar, sein tók við mjer á nótt hins
helga Remigíusar. en eg vesæll maður hjelt í blindni
holdlegrar fýsnar að hún hvíldi í fangi inínu. þó hún
ávallt hefði með mestu fyrirlitningu þversynjað allra
ástarbæna minna,“ fegar keisarinn heyrði þetta, tjell
hann f stafi. Hann vjek sjer að bálinu og skipaði ridd-
ara einum að ganga upp riðið. leysa Fridrek og Litte-
N>' Sumargjöf 1859. 3