Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1884, Qupperneq 105

99
sýndu þeir neðstu hleðslusteinar, er þar vóru sums staðar nær ó-
"haggaðir. Gólfið í útbyggingunni var og steinlagt, eins og mynd-
in sýnir, enn ekki lengra, enn þar er sýnt, enn engin var þar
steinaröð eða upphækkuð brún að framan, þar sem steinaröðin end-
ar. í afhúsinu fann eg enga steinleggingu neinstaðar, og hvergi í
tóttinni fann eg hinn minsta vott af þess háttar gólfskán, svo sem
af taði undan einhverri skepnu, eða þá undanlás undan heyi, eða
neitt þess konar. Einungis fann eg kennimerki, hvar gólfið hafði
verið, eins og eg hefi áðr fundið í slíkum tóttum. Gólfið í afhús-
inu lá althærra; enn í aðalhúsinu hallar gólfinu nokkuð fram. þ>ess
dœmi hefi eg oft fundið áðr. Dýpt á aðalhúsinu framan til, af
steinleggingunni og upp á yfirborð jarðvegarins, var nær 3 álnir,
þar sem hæst var, enn grynnra innan til og einkannlega i afhúsinu.
Eg skal geta þess, að eg skildi eftir dálítið haft þvert yfir fram-
an til í aðalhúsinu ; enn gróf þó inn undir neðan til við steinlegg-
inguna. petta varð eg að gera til að moka moldunum upp á, sem
mjög var orðið örðugt að koma frá sér umhverfis tóttina, og fram-
an til f aðalhúsinu vóru þær orðnar svo miklar, að meira var enn
seiling manns neðan af gólfi og upp á moldirnar. Sömuleiðis skildi
eg eftir tvo stöpia í afhúsinu í sama skini, enn grafið var alt í
kring um þá. f>að var atkvæði allra þeirra, sem hér vóru við staddir
og þetta verk athuguðu, að ekki væri til neins nema til kostnað-
arauka, að moka þessu öllu upp, þvíað sömu kennimerki væri hér
undir, sem umhverfis og til beggja hliða. Lengd tóttarinnar verðr
ákveðin með vissu, þvíað í báðum endum, og einkannlega í gafli
afhússins fann eg á einum stað neðstu undirstöðusteinana óhaggaða,
og sé hver gafl gerðr 5 fet á þykt, sem er þó hið allra minsta,
þá verðr lengd tóttarinnar í allra minsta lagi 72 fet, utanmál. |>að
er þá að minsta lagi 12 fetum lengra enn hún sýndist vera, áðr
enn hún var grafin upp. þ>etta má gjarna takast með í reikninginn,
þegar maðr finnr gamlar tóttir, enn rannsakar þær ekki til hlítar.
f>að má oft ætla, að hinar innri undirstöður verða — sé þær ó-
haggaðar, vel að merkja — þar sem manni virtist hin ytri veggjar-
brún vera. Af þessu hefi eg nokkra reynslu fengið,þvíað eg hefi
margar tóttir rannsakað, sem nokkuð er kunnugt. Breidd tóttar-
innar verðr ekki með vissu ákveðin, þvíað ekki fann eg svo óhagg-
aðar undirstöður í hliðveggjunum, hverja andspænis annari; enn
tóttin hefir ekki verið minna enn 25—26 fet á breidd, utanmál.
Millumveggrinn var mjög þykkr og mikil grjóthleðsla af nokkuð
stórum steinum var í honum neðan ; enn ekki get eg með vissu
ákveðið þykt hans, þvíað mér sýndist hann svo mjög hlaupinn
sundr. Allar dyr reyndust á tóttinni eins og myndin sýnir; þessu
verki var lokið um kveldið í myrkri, og má eg segja, að ekki
hefir öllu betr verið unnið hjá mér í annað sinn ; þvíað þetta verk
15*