Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1884, Qupperneq 108

102
honum til herbergis, ok eigi til konungs hallar; voru þá gervir
eldar stórir firir þeim, ok gefit öl at drekka. pá komu menn Að-
ils konungs inn, ok báru skíðin á eldinn, ok gerðu svo mikinn, at
klæði brunnu af þeim Hrólfi, ok mæltu: er þat satt, at Hrólfr
kraki ok berserkir hans flýja hvorki eld né járn ? þ>á hljóp
Hrólfr kraki upp, ok allir þeir. þ>á mælti hann : Aukum enn elda / at
Aðils húsum ; tók skjöld sinn ok kastaði á eldinn, ok hljóp yfir
eldinn, meðan skjöldrinn brann, ok mælti enn : Flýr-a sá elda / er
ifir hleypr. Svo fór hverr at öðrum hans manna, tóku þá, er eld-
inn höfðu aukið ok köstuðu þeim á eldinn“. Hér sýnist, sem þeim
Hrólfi hafi verið nauðugr einn kostr, að hlaupa yfir eldinn. þ>að
virðist og tilgangslaust, að kasta skjöldunum á eldinn, til að stikla
á þeim yfir hann, ef á annað borð hefði mátt komast á milli eld-
anna ; enn þeir gátu ekki verið í einni lengju, nema þvi að eins,
að arininn væri í einu lagi. þó að þetta sé nú forneskjusaga,
þá er líklegt, að sá, sem þetta ritaði, hafi viljað láta vera eðlilegt
það sem eldinum við kom; og með því að Snorri Sturluson hefir rit-
að þetta, þá má ætla, að hann bæði hafi þekt arininn og lang-
eldana. Að öðru leyti skal eg ekki tala meira um þetta að sinni.
Lundr er fyrst nefndr um það leyti, er Grímkell goði fékk
Signýjar Valbrandsdóttur, sem mun hafa verið um 946 ; þá er
Kollr Kjallaksson látinn vera farinn að búa að Lundi, Harðar s.
Grímkelssonar, bls. 10—11 ; enn hér held eg eigi að vera Kjall-
akr faðir hans, þvíað hann bjó líka að Lundi, J.n., bls. 63.
J>etta sést á því, að Kjallakr var þriðji maðr frá Grími hinum
háleyska, sem út kom með Skallagrími, og hefir því Kjallakr verið
uppi um þetta leyti; enn hitt er víst, að Kollr bjó að Lundi síð-
ar eftir föður sinn. fað er beinlínis tekið fram í Harðar s., bls.
93, að hann bjó að Lundi. Hann er við riðinn þá sögu, og einn
af höfuðmönnunum við dráp Hólmverja 986. Er því líklegt, að
hann hafi búið þar fram um kristni. þ>að eru því mest líkindi til,
að þetta hof á Lundi sé eftir annanhvorn þeirra feðga, þó líklegra
eftir Koll; hann er og talinn höfðingi í Harðar s., bls. 71. Lund-
armanna-goðorð er nefnt í Sturlunga s., I. b., VII. 20., bls. 210.
Mánudaginn, 8. sept., lauk eg við dagbók mína og teikning-
una af hoftóttinni fyrra hluta dags. Síðan fór eg af stað frá
1) Njála segir bls. 37, að þeir brœðr Höskuldr og Eútr hafi gist að
Lundi, þegar þeir komu af þingi, er þeir höfðu deilt við Mörð gígju út af fé
Unnar, og að þjóstólfr son Bjarnar gullbera hafi þá búið þar ; þetta var
969. þessu verðr þvf ekki vel komið heim, þar sem hinir sýnast hafa bú-
ið að Lundi, hver eftir annan. Geta mætti því til, að hér væri ritvilla, og
ætti að standa Gullberastaðir fyrir Lundr, það er og eðlilegt, að þjóstólfr hafi
búið á Gullberastöðum eftir föður sinn; þeir eru næsti bœr fyrir framan
Lund, sem fyrr segir.