Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1884, Síða 113

io7
holti með flokkinn. f>egar nú hér er komið, kemr ýmislegt, sem
mjög er athugavert við frásögnina um reið fórðar. Verð eg því
að taka hér upp þenna kafla orðrétt úr sögunni, til að geta sýnt
fram á þessa staði, og alt sambandið í heild sinni. Sturlungas.
Oxford 1878. II. 17—iq :
„En er þ>órðr kom ofan í Reykjadal at Englandi, þá kom í
móti hónum J>órðr Bjarnarson ok segir hónum, at Kolbeinn var
norðan kominn með fjölmenni. ok sat þá í Reykjaholti.
Ari hét maðr ; hann bjó þá á Lundi í Reykjadal inum Syðra,
en Böðvar þ>órðarson bjó þá i Bæ. Hann átti Herdísi Arnórsdótt-
ur, systur Kolbeins. Böðvarr var manni firnari J>órði en bræðrungr.
þ>órðr reið ofan eptir Reykjadal til Lundar, ok beið þar til þess er
flokkrinn kom allr eptir. Ok þá er menn vóru sunnan komnir, leit-
aði hann ráðs til inna betri manna, hvat upp skyldi taka. Lagði
þá næsta sítt hverr til; eggjuðu þeir, er áræðamestir vóru, at ríða
skyldi í Reykjaholt; kölluðu þar marga mundu vera lítt til færa
at verjast fyrir kulða sakir. En allir inir vitrari menn sögðu þat
óráð at svá fáir menn riði at, þar sem slíkt fjölmenni væri fyrir ;
sögðu þá allskörulega riðit, þóat hann riði vestr um, svá at hann
ætti ekki við þá. Var þat ráðs tekit. Reið þá þ>órðr ofan eptir dal ;
ok ætlaði yfir um á at Gufuskálum, ok svá vestr Langavatzdnl. En
er hann kom ofan á Völlu, þá var sagt at eigi var hross-íss yfir
ána. Snöri þá flokkrinn allr ofan til CírófarTaðs. Ok er menn
kómu upp frá þingnesi, þá reið f>órðr á síki eitt; brast niðr íssinn
undir hestinum, ok var hvárr-tveggi á kafi, hestrinn ok hann. Ok
er hann kom á land, var hann alvátr; ok snöri ofan aptr til f>ing-
ness, ok sex menn með hónum. þ>á bjó sá maðr í J>ingnesi er
Börkr hét, ok var Ormsson ; hann tók vel við ]?órði ok skipti við
hann klæðum. J>ar létu þeir menn J>órðar eptir hesta nökkura.
Setti Börkr þá inn í hús hjá hrossum sínum. Reið Börkr þá með
f>órði upp til Grófarvaðs. En er hann snöri ofan eptir héraði,
heyrði hann til hvárs-tveggja flokksins, ý>órðar ok Kolbeins. þórðr
reið til Stafaholtz ok áði þar, ok þaðan út yfir Norðr-á. í'Svigna-
skarði setti hann eptir sex menn til njósnar ; vóru þar Dufgus-syn-
ir þrír; Sanda-Bárðr, ok þorsteinn [kollr] þ>orbergsson, ý>orgeirr
stafs-endi; en þ>órð Bjarnarson ok Kægil-Björn setti hann eptir í
Eskiliolti ef Kolbeinn riði it neðra. En þ>órðr ríðr út á 3Iýrar
með allan flokkinn, ok var all-ill færð.
En er Ari á Lundi varð varr við flokk ý>órðar, tók hann hest
sinn ok reið til Bæjar sem hvatast. En er hann kom til Bæjar,
var Böðvarr í rekkju. Ari segir Böðvari, at flokkr þórðar riði ofan-
eptir Reykjadal; ok bað hann gæta hrossa sinna, at þau yrði
eigi tekin. En fyrir vóru komnir menn Kolbeins, ý>orvaldr keppr
ok tveir menn aðrir. En er þeir heyrðu hvat Ari sagði, spruttu
14*