Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1973, Qupperneq 106

106
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
en brjóstlíkanið sést framan frá. Það er þó aðeins táknað með ör-
fáum strikum, svo að ekki kemur til mála að reyna að þekkja það. Aft-
an á pergamentpappírinn er teiknað heilt brjóstlíkan séð framan
frá, með klæðafellingum og á kringlóttum fæti, sett upp á ferstrent
fótstykki. Ekki er heldur hægt að segja með vissu hver þetta er, en
það gæti verið Jón Eiríksson.
Þegar við virðum fyrir okkur hið fallega og nærfærnislega mót-
aða andlit Jóns Eiríkssonar, sem okkur hefur geymzt á grímunni,
og endursköpum brjóstlíkanið með lýsinguna og teikninguna í huga,
getum við ekki nógsamlega harmað að þetta æskuverk, sem er upp-
hafið að ferli Thorvaldsens sem mannamyndasmiðs, skuli hafa glatazt.
K. E. þýddi.
Höfundur greinarinnar hefur látið í ljós að sér þætti vel á fara, að úr til-
vitnunargreinum hennar verði hér upp tekin hin fögru orð, sem Grímur Thor-
kelín skrifaði um Jón Eiríksson á bréfið frá honum 24. marz 1787, sem nefnt
er hér á bls. 99 og 100:
„Andaðist 29. marz næstan þar á eftir. Víðfeðm þekking, dæmalaus vinnu-
semi, bjargföst hollusta við konung og föðurland, sannleiksást og óbilandi inni-
leg tryggð við vini sína voru eiginleikar þessa fágæta manns, sem grátinn er af
öllum góðum mönnum, engin vond skapgerðareinkenni. — Friður sé með dufti
hans, náð himinsins yfir börnum hans. — Lundúnum hinn 18. apríl 1787. G.
Thorkelín".