Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1994, Blaðsíða 131

SAGA DAGANNA
135
5. mynd. Frá vöminni. Frá vinstri: Nanna Hermansson, Hjnlti Hugason, Vésteinn Óla-
son ogÁrni Björnsson. Ljósnu: Guðlaugur Tryggvi Karlsson. Skjalasafn Háskóla lslands.
Erlendis munu kaflar eins og sá um sumardaginn fyrsta vekja athygli.
Ekki veit ég af hverju ætti að vera „eðlilegt" að byrja árið á þessum degi
en hinsvegar er ljómandi að nefna hann fyrst í handbók. í inngangi segir
þú „heildarniðurstaðan verður samt sú að fyrir utan kristilega helgisiði og
fáeinar alþjóðlegar veðurspár sé fremur um að ræða keimlík viðbrögð
manna andspænis svipuðu áreiti og aðstæðum í náttúru og samfélagi held-
ur en bein áhrif eða innflutning" (bls. 12). Hér stingur þú þér inn í allgamla
umræðu, og vil ég gjarnan spyrja frekar um þessa niðurstöðu.
Mitt hlutverk hér hefur verið að prófa burðarþol verksins og benda á
veikustu hliðar þess. Minna hef ég sagt um þær áhugaverðu rannsóknir
sem þú hefur gert á ýmsum sviðum. Þá eru greinar t.d. urn dymbilviku og
páska til fyrirmyndar og margt sem þú lyftir fram var áður öllum ókunn-
ugt.
Ánægjulegt var að Gustav Adolfs akademían í Uppsölum skuli þegar
hafa veitt verkinu athygli - áður en það er þýtt. Veit ég að Finnur Magnús-
son, þjóðháttafræðingur í Lundi, er þegar búinn að skrifa um bókina í
tímaritið Garða.
Ég man vel, hvað mér varð hugsað þegar Saga daganna kom út 1977:
Hvernig fór útvarpið að, áður en þessi bók kom út? - Nú þegar ég kem
heim hef ég heyrt hennar getið á hverjum degi og alltaf er verið að lesa úr
henni.
Handbækur um hátíðahöld eru engin nýjung, „Oumbárlig julhandbok"
var gefin út í Stokkhólmi 1850. Albert Eskeröd velti því fyrir sér í Árets