Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1890, Qupperneq 15

15
hins frægasta kappa í forneskju, og hvenær, hvar
eða með hverjum atvikum hann hafi loksins beðið
Eáfnisbana, virðist hann vera búinn að gleyma því, að
hann hefir áðr (á 118. bls.) sýnt fram á, að sagan um
Kráku muni hafa verið tengd við Sigurð svein og Bryn-
hildi, áðr en hún barst til íslands. jpað sýnist líka vera
ástæða til að halda, að sú sögusögn, sem gjörir Kráku
(eða Áslaugu) að dóttur Sigurðar Fáfnisbana, sé ekki
tilbúningr neins ættfræðings, heldr sprottin af æfagömlum
sagnablendingi. I Ragnars drápu Braga hins gamla eru
nokkrar vísur um þá Sörla og Hamði, Jónakrs sonu, er
þeir hefndu Svanhildar systur sinnar á Jörmunreki hinum
ríka, og má vera, að Bragi hafi valið sér þetta yrkisefni
meðal þeirra mörgu sagna (»fjölð sagna«),sem voru mark-
aðar á skildinum, er Ragnarr gaf honum, af því að hann
hafi skoðað Svanhildi sem ættmóður Ragnars eða drotn-
ingar hans, og viljað því kveða um hreysti bræðra
hennar, Ragnari til virðingar. Væri þetta þá vottr þess,
að á dögum Braga hefðu verið til munnmæli um, að
Ragnarr eða drotning hans ættu kyn sitt að rekja til Svan-
hildar, dóttur Sigurðar Fáfnisbana og Guðrúnar Gjúka-
dóttur. þessi skoðun virðist að minsta kosti koma fram
í fjórðu málfræðisyitgjörðinni, er fylgir Sn. E. (viðbæti við
málskrúðsfræði Olafs hvítaskálds, eptir Berg Sokkason ?)
og segir þar með berum orðum, að Bragi hafi með vísum
þessum »lofað frændr Aslaugar« (sjá útg. drs. B. M. Ólsens
af »Den III. og IV. grammat. afhandling í Sn. E.« 130.
bls.). f>að kemr vel heim við þetta, að Eddukvæðin geta
þess hvergi, að Sigurðr Fáfnisbani og Brynhildr Buðla-
dóttir hafi átt barn saman, og nefna ekki Áslaugu (eða
Kráku). Nú er það eptirtektavert, að svo er að sjá, sem
Hyndluljóð (24. er.) telji ættir frá Jörmunreki og Svan-
hildi, því að þar segir svo : Kunna ek báða | Brodd ok
Hprvi | váro þeir í hirð | Hrólfs ens gamla \ allir bornir |
frá Jprmunreki | Sigurðar mági | hlýð þú sogu rninni |
fólkum grims | þess er Fáfni vá.
f>á er talin ætt Svanhildar, Völsungar, (í 26. er), og
Gjúkungar (í 27. er.), en ekki Buðlungar, ættmenn Bryn-
hildar) og síðan er (í 28. er.) getið föðurfrænda Ragnars :
Haralds hilditannar, ívars (víðfaðma), og Randvés Ráð-
barðssonar, afa Ragnars, og mætti þetta gefa grun um, að
fornmenn hefðu upphaflega talið forfeðr Ragnars sjálfs
(•Austrvegs-konunga*) í ætt við Jörmunrek og Sigurð