Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1890, Síða 31

31
sögu hans, og talið upp fleiri Loðbrókarsonu (þar á
meðal ívar beinlausa, sem þeir greina frá Ingvari),
eða jafnvel gjört alla þá herkonunga, sem Adam
telr upp, að Loðbrókarsonum (Storm: Krit. Bidr. I.
82). Höfundrinn að Ólafs sögu Tryggvasonar í Fms.
I.—III. hefir í 60. kap. (Fms. I. 105.—110. bls.,
sbr. Fms. XI. 405—408) farið eptir Adami eða rit-
um, sem frá honum voru runnin, og getr hann um
„Sigfröð og Guðfröð og sonu Ragnars loðbrókar11
meðal víkinga þeirra, er hann segir þar frá, og
telr um sama leyti Sigfröð og Hálfdan konunga í
Danmörku, og Helga eptir þá, en innir als ekki í
þann veg, að Helgi hafi verið neitt venzlaðr þeim
eða Loðbrókarsonum. En í þætti af Ragnarssonum
(Fas. I, 345—60, VÁ. I. iii. 59—71), sem ritaðr er
um 1300 af Hauki Erlendssyni, er reynt til að sam~
rýma sögn Adams við hinar íslenzku sögusagnir um
„Ragnar loðbrók41 og sonu hans, og þar er „Sig-
fröðr“ gjörðr að Sigurði ormi í auga og „Guðfröðr“
þjassa jötuns, og er ekki hægt að rengja það, að Adam hafi
haft fyrir sér forna sögusögn, þar sem hann lætrHákon vera
kynjaðan irájötnum, en þar sem hann telr Hákon kominn af
ætt Ingvars, getr hann varla átt við annan en Ingvar
Loðbrókarson, er hann hefir áðr nefnt (I. 39). Nú
hefir Hákon jarl varla getað verið kominn frá Loðbrók-
arsonum 9. aldariunar, en sömu ættar gat hann verið,
þar sem hann var í móðurætt kominn frá Haraldi hár-
fagra (Haraldr—Ólöf árbót—Bergljót—Hákon) og hans
ætt er talin til »Bagnars loðbrókar« einsog áðr er sagt.
Virðist Adam þannig hafa haft einhverja vitneskju um hina
fornu norrænu arfsögu Bagnars-ættarinnar, sem hefir á
hans tímum verið farin að blandast saman við sögu
Loðbrókarsona (sjá 5. bls. hér að framan) og æfin-
lega getr þetta talizt nokkr vottr þess, að það hafi
ekki fyrst komið upp á Islandi að telja ættir göfugra
manna til »Loðbrókar« og »Loðbrókarsona«. Sbr. vísu
Einars skálaglams (um Hákon?):
Né ættstuðill ættar | ógnherðir, mun verða |
skyldr emk hróðri at halda | Hilditanns, enn mildrL