Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1890, Qupperneq 42

42
stórkostleg og þýðingarmikil hún hefir verið, eða
hvort Eysteinn beli hefir verið sonr Haralds Hildi-
tannar, einsog segir í Herv.
5>að er auðvitað, að varlega er farandi eptir hin-
um fornu ættartölum, og það þarf nákvæmlega að
rannsaka þær, þvfað einsog það er víst, að fyrir
framan hinar sönnu fornsögur vorar taka við ýmsar
hálfsannar forneskjusögur, (líkt og hjá öðrum þjóð-
um), sem menn vita ekkert hvenær gjörzt hafa,
eins mun og mikið hæft í þvf, er Guðbrandr Vig-
fússon hefir tekið fram (i Safni til s. Isl. I. 227,
277 og vfðar), að fyrir framan flestar ættir í norræn-
um ættartölum liggi forneskju-ætt, sem opt sé skeytt
við af handahófi, eptir þvf sem menn mundu lengra
eða skemra fram, og er þetta alveg eðlilegt, þvíað
tímalengdin hefir afmáð minningu þeirra manna, er
lítið kvað að, en fornaldarhetjurnar (og hinir nán-
ustu frændr þeirra) hafa lengi geymzt f minni manna,
og sömuleiðis hefir opt haldizt við endrminningin
um það, hverjar ættir væru frá þeim komnar, þótt
menn kynnu ekki ætíð að gjöra glögga grein fyrir
því, hvernig þeim skyldleika var háttað. Um alda-
mótin 800 fara Norðrlandaþjóðir fyrst að koma við
sögu Suðrþjóðanna f álfu vorri, og fyr er eigi heldr
hægt að miða viðburðina við víst tímatal, þvíað þá
er við ekkert að styðjast, nema ættliðina, sem mjög
er hæpið að miða tímatal við, þar sem ættir bæði
ganga misjafnt fram, svo sem áðr er sýnt, og eins
er óvfst, að þær séu rétt taldar, þótt ekkert sé
rangfært af ásetningi, þar sem svo hægt var að
villast í þeim, og sögu-ættir gátu auðveldlega bland-
azt saman við forneskju-ættir í munnmælunum, þeg-
ar eitthvað var skylt með þeim. J>annig virðist eigi
ólíklegt, að ætt Oddaverja sé nokkuð lauslega skeytt
▼ið ætt Haralds hilditannar, þar sem ýmist er J>ór-