Eimreiðin - 01.07.1899, Qupperneq 92

212
annað í austur, en hitt í vestur. Þau gjörðu þrjár atrennur, en
altaf slitnaði síminn, stundum á mararbotni, en stundum á borð-
stokknum. Þá gáfust skipverjar upp og héldu til írlands. Mánuði
seinna lögðu þeir enn af stað, og í þetta sinn gekk alt stórslysa-
lítið; síminn var lagður og 5. ág. 1858 voru fyrstu skeytin send
milli heimsálfanna. En sá fögnuður stóð ekki lengi, því mánuði
seinna var siminn bilaður og það einhversstaðar úti í miðju At-
lanzhafi.
Nú fór mönnum að lítast illa á blikuna, sem von var, því
auðvitað hafði stórfé gengið til allra þessara tilrauna, en ekki út-
lit fyrir að neitt fengist í aðra hönd; þó voru enn einstöku menn,
sem höfðu trú á fyrirtækinu, en ekki tókst þeim að hafa saman
fé það, er þurfti, fyr en árið 1865. Þá var gjörður nýr sími,
talsvert sterkari en hinir fyrri höfðu verið, einkum endarnir, sem
áttu að liggja næstir löndum; allur vélaútbúnaður hafði og verið
endurbættur stórum, og nú var Austri hinn mikli fenginn til þess
að leggja símann. Hann lagði af stað i júlímán. 1865, og leit í
fyrstu út fyrir að alt ætlaði að ganga vel; en næsta dag fundu
menn að síminn var bilaður, svo að ekki var hægt að senda skeyti
milli lands og skips, en þó var hann ekki alveg slitinn; sneri
Austri þá til baka og dró inn það af símanum, sem komið var í
sæ, unz menn fundu hvar hann var bilaður; var þá gjört við það
og svo haldið áfram; en 5 dögum seinna vildi sama sfysið til;
síminn var bilaður og var auðséð, að hann hafði verið skemdur
af manna höndum og með ásettu ráði; enn var gjört við símann
og svo haldið af stað á ný; þá bilaði hann í þriðja sinn, og þegar
átti að fara að innbyrða hann, slitnaði hann og endinn sökk til
botns á 2000 faðma dýpi; þá var ekki eftir nema þriðjungur leið-
arinnar og má því nærri geta að mönnum sárnaði. Það var reynt
að krækja símann upp aftur og eftir langa leit fundu menn sím-
ann; en þegar farið var að draga inn, biluðu festarnar og varð
Austri frá að hverfa, er hann hafði verið 4 daga í þessum snún-
ingum; hann hélt til Irlands og þóttust menn þá hafa heimt hann
úr helju, þvi að ekki hafði spurst til hans í langan tíma.
Næsta ár hélt Austri enn af stað með nýjan síma; voru nú
valdir menn til fararinnar og allir látnir vinna þess dýran eið, að
vinna fyrirtækinu ekkert tjón, en yrði einhver sannur að slíkri
óhæfu, skyldi hann engu fyrir týna nema lífinu. Nú gekk alt
slysalaust að lokum og var símalagningunni lokið 27. júlí 1866.