Eimreiðin - 01.01.1921, Page 81

EIMREIÐINJ
DRAUGUR
81
Mundi bíður. — En hrygðin hrjáir,
hrökkva tár um móður vanga.
Hvíslar í angist: — Dáinn, dáinn.
Drottinn. — Ó — hví tókstu’ hann frá mér!
Mundi æpir af öllum kröftum:
»EIsku mamma. — Eg er hjá þér!«
Dagar líða einn sem annar.
Alla þjáir myrkrið svarta.
Enginn maður sér til sólar.
Sorg og angur vefst um hjarta.
Litla Gunna lítur og heyrir
langt um fleira en augun þoldu. —
Mundi’ er hafinn úr fannar fylgsni,
fundinn og grafinn aftur í moldu.
Mundi sjálfur af sorgum bundinn
sinna vina og eigin hrygðum
eigrar ráðlaus um anddyr og kofa
ósýnilegur í manna bygðum.
Skýst á milli Skjóna og Gunnu,
skundar á eftir mömmu sinni.
Framar honum enginn ansar.
— Ólgar og brennur í vitundinni.
Þá var það að karl úr koti
kom og litla hestinn sótti,
settist á bak og sagðist eiga.
seldur honum var sá skjótti.
Litla Gunna laumast í felur
lauguð tárum, strýkur kinnar.
— Mundi stekkur ær og æstur.
«nn af stað til móður sinnar.
6