Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1921, Blaðsíða 69

Eimreiðin - 01.01.1921, Blaðsíða 69
EIMREIÐIN] UM LISTIR ALMENT 69 Fjarst úti’ í húmi alda óskapnaðar andi guðs tók til starfa. t*aðan er sköpunarlöngun listamanni komin. Þessi kenning, eftirlíkingar-stefnan, er ekki ný, því hún hefir ríkt um margar aldir, alt frá því að listir (í venju- legri merkingu orðsins) hófust, þó hún standi nú höllum fæti, því ímyndunar-stefna nútímans er að dæma hana til dauða. Þó er enginn snillingur svo snjall, áð hann geti náð litum eða lögun hinna minstu blóma jarðarinnar. Fjólan á meinum og sóleygin á túninu eru meiri meist- araverk en mannleg list getur framleitt. Fessi áminsta stefna hefir séð sína daga sælli, þegar listin var orðin svo fullkomin í áliti almennings og lík- ingin svo nákvæm, að ekkert þurfti annað en lífsandann, til þess að myndar-maðurinn stigi ofan af marmarastalli sínum og tæki sér bólfestu í mannheimum. Forngríska listin hefir verið allhart dæmd af sumum nútíðarmönn- um og þar á meðal af Einari okkar Jónssyni í listaverki hans af Medúsa-höfðinu. En þó listir þeirrar aldar falli ef til vill ekki í smekk sumra nútíma manna. þá hefir hún sína miklu þýðingu i sögu listarinnar. Og þó ekki stæði brot eftir af allri list þeirrar aldar, þá mun þjóð- sagan lifa og ekki firnast, þjóðsagan af listamanninum, sem gert hafði svo fagurt kvenlíkneski, að hann varð sjálfur ástfanginn af myndinni. Hann bað til guðs að hún tengi líf, svo hann gæti tekið hana sér fyrir konu. Og svo var snilli hans mikil og bæn hans heit, að guð bænheyrði hann, — segir sagan. Enginn mannsandi er svo sjálfstæður, að hann sé ekkí háður aldarhættinum að meira eða minna leyti. Hinar eilífu hugsjónir brjótast í gegnum aldirnar með þeim ein- um breylingum, sem öldur hafsins taka á sig í blæbrigð- um morguns og kvölds. Spakmæli forngrísku spekinganna eru enn á hvers manns vörum. Frumleikinn, sem svo mikið er gasprað um, verður all-fátæklegur þegar hann er krufinn til mergjar. Listamaðurinn er eins samgróinn samtíðinni eins og tréð moldinni. Skáldið er rödd sinnar aldar og klæðir það í búning orðanna, sem aðrir hugsa
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.