Eimreiðin - 01.01.1921, Qupperneq 84

84
DRAUGUR
lEIMUEIÐIN
Farðu draugur og djöfuls ári
drottins sviki- og friðarspillir.
Drífa skal þig út með illu —
uns að þig við særing hryllir.
Farðu i eld og ógnir Vítis,
eigra um dimma kvalastaði,
uns þér verður í ofninn kastað
eins og svörtu kolablaði.
Hverf að þinu eigin inni
ystu myrkra Vítis ranni —
þar sem logaklær þig klípa,
klakinn lika frið þér banni!
Mundi skelfdur af undrun æpir,
yfirkominn fljótt hann biður;
— Góði afi, gættu nú að þér!
Góði, ég er þinn eiginn niður.
Þulurinn aldrei þetta heyrði.
Prumuræðan teljur að harðna;
»Aftur á bak nú álpast skaltu
út í gögnum vegginn þarna!«
Bandar höndum og bölvun syngur,
buga skyldi ’hann drauginn gráa,
aldrei skyldi ’hann aftur koma,
aldrei finna vegu háa!
Hopar Mundi. — Hugurinn glúpnar,
heiftum slíkum aldrei mætti
áður fyr né fólsku orðum
Qandskap, ógn og ruddahætti.
Kraftur vilja og kyngi orða
komu í gusum heiftar æðis,