Réttur - 01.02.1925, Qupperneq 76

78
Réttur
til að dreita en þetta hjá fjárniálamönnum og stjórnmálafor-
fcólfum Ihaldsins breska. )Jeir liugsa minna um að efla inn-
lendan iðnað með nýtiskusniði, þannig að innlendum verkalýð
séu með því trygð bœtt og örugg framtíðarskilyrði?' — Nú virð-
ist komið á þá braut, að England verði fremur land banka-
manna og fjárglœfraspekulanta, sem liía af arði auðs þess er
þeir dreifa viðsvegar um heiminn. Ve.rksmiðju- og vélaiðnaðar-
öldin er búin að lifa sitt fegusta í landinu sjálfu. Auðmönnun-
um bresku er borgið fyrir þvi, þó að atvinnulífið í landinu
leggist að miklu leyti í auðn. En bvað verður þá um verkalýð-
inn? Hann hefir enga vexti eða arð af hlutabréfum til að lifa
af. — Nú eru verkamenn þar i landi einmitt vaknaðir til um-
hugsunar um þessa breyttu st.efnu. þeir sjá að hér verður að
taka í taumana. Bankarnir og auðmennirnir ráða til útflutnings
:í fjármagni. Eh verkamenn krefjast aftur á móti umbóta og
breytinga á atvinnufyrirkomulaginu, að kola-, iðnaðar- og verk-
Smiðjureksturinn verði bygður á öðrum og tryggári grundvelli
eu aður. Eins og nú horfir sjá þeir ekki fram á annað en varan-
legt atvinnuleysi, sult og seyru, og ef til vill landauðn að
lökum.
Neistar.
Stefnur i þjóftmálum. Aðalstefnur í þjóðmálum eru venju
lega taldar tvær: framsókn og ihald. jtessi skilgreining er þó
villandi e.ða röng. Aliir vilja, eða þykjast vilja, framsókn, að-
oins misjafnlega hraðfara eða i mismunandi áttir, og skilur að-
eins á um leiðirnar. Hinar ciginlegu aðalstefnur í þjóðmálum,
rétt t.alið, eru að vísu tvær , ekki framsókn og íhald, heidur al-
menin framför og einstakleg framför tiltölulega fárra manna
á kostnað alme.nnings. Um þessi atriði eru reistir þeir aðal-