Réttur - 01.02.1928, Síða 17

Ejettur]
»HANN ÆSIR UPP LÝÐINN«
19
frumkristnin leggur þegar mikla áherslu á atriði, sem
engan stuðning hafa í orðum Jesú, og skýra, hvað til
grundvallar muni liggja fyrir því, en það yrði of langt
mál til að koma í þessu samlbandi, enda á það hjer ekki
beint heima. Aðeins vil jeg benda á það, að trú frum-
safnaðarins á heimsslit innan lítillar stundar, hafa ó-
efað háft mikil áhrif í þessu efni. Sú trú hvatti til að
sætta sig með þolgæði við ríkjandi ástand þá stuttu
stund, sem heimur átti eftir að standa. En vert er að
geta þess, að þótt ekki væri beint tekin upp baráttan
fyrir rjetti lítilmagnans,' þá gætir þess, að jafnrjettis-
hugsjónin á ríkari ítök meðal hinna kristnu en utan
þeirra, og meðal lægri stjettarmanna, er kristnir ger-
ast, bryddir á þrá til mótþróa gegn yfirboðurunum.
Það hefir hneykslað suma alþýðuvini nú á tímum, hve
Páll postuli áminnir söfnuði sína rækilega um undir-
gefni. Hann áminnir þrælinn um að vera undirgefinn
húsbónda sínum og setja það ekki fyrir sig, þó að hann
sje ekki frjáls, — þjónum segir hann að hlýða sínum
jarðnesku drotnum' með ugg og ótta, og Pjetur áminn-
ir heimilismenn um að vera undirgefnir húsbændum
sínum, —- einnig hinum ósanngjörnu. En hvert mun
vera tilefnið, að öll þessi og ótal fleiri áminningarorð
eru rituð? Sennilega hefir Páll ekki fundið eggjunina
til hinna kúguðu, sem lá í boðskap meistarans, sem
hann var að boða. En lýðurinn fann hana. Kristindóm-
urinn gerði þrælinn hæfari að skilja það, að hann var
beittur órjetti og vakti löngun þjónsins til að rísa gegn
ósanngirninni. Postularnir eru því með áminningum
sínum að eltast við gróður, sem þeir sjálfir höfðu sáð
til,. alveg á sama hátt og Lúther gerði síðar í bænda-
uppreisninni þýsku, svo sem áður hefir verið drepið á.
Það er líka vert að geta þess, að fyrst eftir dauða Jesú,
meðan best nutu sín áhrifin af persónulegri kynningu
við hann, þá myndar söfnuðurinn í Jerúsalem sameign-
arfjelag, og gerir þannig tilraun til að koma í veg fyr-
2*