Réttur - 01.02.1928, Qupperneq 34

36
PLÆGINGARVEIZLAN HJÁ F. TAPBJERG [Rjettur
og Friðrik þókti ráðlegast að lengja ekki umræður um
þetta efni við gesti sína.
»Það er sem eg segi«, sagði Movst drýldnislega, »að
það er að vísu ekkert óheiðarlegt við það að vera fá-
tœekur, en það er engu tauti hægt að koma við þessa
garma nú orðið, þeir hugsa ekki um annað en að fá
hátt kaup fyrir litla vinnu«.
»Já, Movst«, sagði Esper Goul hlæjandi, »í þeim efn-
um er okkur öllum eins háttað.
Annars er eg sömu skoðunar og þú, að kenningar
jafnaðarmanna séu til ins mesta skaðræðis og niður-
dreps fyrir landbúnaðinn, engu síður en um vinnuhjúa-
haldið. En nú er mér ekki ljóst með hverjum ráðum er
hægt að kyrkja þessa hreyfingu«.
»Það er mér ekki heldur«, sagði Movst, »enda sletti
eg mér ekki fram í þau efni. Það er bezt að þeir ráði
fram úr því, sem köllun hafa til þess. En eg hafði þó
haldið, að einhver styrkur œtti okkur bændunum að
vera í þessari ríkisstjórn og málafærslumönnum og
járnbrautastjórn, eða hvað það nú heitir, alt þetta
bölvað dót sem við bændagreyin verðum að þræla fyrir
og kosta, því eg býst við að byrðarnar lendi á okkur í
lengstu lög, eða þangað til alt er koimið á höfuðið. Nei,
það einasta sem eg staðhæfi er að unga kynslóðin er
illa upp alin. Þarna ganga mæðurnar eftir krökkunum
og dekra við þau, þangað til þær ráða ekkert við
heimtufrekjuna í þeim«.
Um leið og hann mælti þetta, leit hann með vandlæt-
ingarsvip miklum á krakka húsmannsins, sem voru
eins og flugnahópur kring um gestina og mændu von-
araugum á matinn.
»Eða haldið þið«, hélt Movst áfram, »að það hafi þótt
siðsamt í mínu ungdæmi að krakkarnir þyrptust kring
um matborð með steik á. Nei, ónei, slíkt var þeim nú
bannað í þá daga. Brauðbita með osti og hrísgrjóna-