Réttur - 01.01.1944, Síða 22

AVARGOLD
SAGA EFTIR ANDRÉ MALRAUX
Framhald
Þriðji kajli
Birtan kom frá lampa í gangarendanum. Úti hlaut að vera nátt-
myrkur.
Vörðurinn stóS gleiSur í dyrunum og horfSi á hann. Náunginn
er aS leita sér aS skemmtun, hugsaSi Kassner. Hann hafSi heyrt
sögur um fanga, sem látnir voru skríSa á fjórum fótum.
VörSurinn steig eitt skref í átt til hans.
Kassner jjóttist viss um aS þarna væri aS mæta annaShvort ill-
mennsku eSa auSmýkingarlöngun, og samt gat hann ekki komiS
fyrir sig neinu viS svip mannsins nema því aS hann leit út eins og
þrælakaupari. Kassner hörfaSi eitt skref til aS hafa tilhlaup, hallaSist
áfram og lyfti vinstra hælnum. Ef hann segir eitthvaS, sagSi hann
viS sjálfan sig, svara ég ekki, en reyni hann aS snerta mig, rek ég
hausinn í kviSinn á honum. ViS skulum sjá hvaS ])á gerist.
VörSurinn hljóp ekki á sig, ef menn hörfa af ótta, halla menn sér
aftur, ekki fram. EitlhvaS datt mjúkt á gólfiS.
„Rektu þetta upp“, sagSi hann.
Dyrnar lokuSust.
Einmitt þegar Kassner hélt sig vera næst sjálfsmorSi, hafSi snert-
ing viS veruleikann nægt til aS styrkja hann. ASur, þegar storm-
sveitarmenn komu í klefann hafSi allur ótti vikiS frá honum þrátt
fyrir hljóSin úr klefunum í kring. Hann þekkti heim svefnleysisins,
og hafSi veriS ásóttur af sifelldri endurtekningu sömu áhyggju-
hugsananna, einmitt þaS var heimurinn, sem hann barSist nú í, og
hann gat ekki vænzt þess aS finna friS sem ekki var mögulegur, en
hann gat kannski treyst því aS höfuð hans og hnefar væru á réttum
stað, albúin til árásar. Og hann hafSi gleymt snertiskynjuninni svo
gjörsamlega að hann hefSi slegiS eins og svangur maSur etur.