Réttur - 01.01.1944, Síða 86

90
RÉTTUR
verkamanna 118 rúblur og meðallaun allra launþega 190 rúblur.1
Það er einnig fróðlegt að geta þess, að verkfræðingum og teknísk-
um sérfræðingum er veitt sú ívilnun, að í sama mund og þeir eru
félagsbundnir í verkalýðsfélagi iðnar sinnar, mynda þeir sérstakar
deildir í verkalýðsfélögunum, sem hafa allmikið sjálfræði og eru í
landssambandi, sem hefur sérstaka skrifstofu í Miðstjórn verka-
lýðsfélaganna. Þessar deildir mega hafa sérstaka fulltrúa á öllum
ráðstefnum varðandi verkalýðsmál; þær fá sérstakar fjárveilingar
frá ríkinu til styrktar meðlimum sínum, og haldnar eru jafnvel sér-
stakar ráðstefnur slíkra verkfræðingadeilda, bæði héraðsráðstefnur
og landsráðsstefnur.2 3 Hinn 25. marz 1932 fól ráðstjórnin Skipulags-
nefndinni að sjá verkfræðingum og tekniskum sérfræðingum fyrir
húsnæði næstu tvö ár umfram það, sem þegar var gert ráð fyrir i
hinum nýju iðjuverum, og var tekið fram, að lágmarkið skyldi
vera þriggja til fjögra herbergja íbúð auk eldhúss og baðherbergis.'1
En þótt menn úr hópi verkfræðinga og verksmiðjustjóra nytu veru-
legra þæginda að því er laun og lífsskilyrði varðar, miðað við skrif-
stofumenn og erfiðismenn, (þótt kjör þeirra væru sjaldan betri en
kjör Stakanoffa), þá var munurinn þó miklu minni en tíðkast i
Englandi og Ameríku. Tveir starfsmenn Alþjóðlegu verkamálaskrif-
stofunnar geta þess árið 1936, að þeir hafi haft tal af forstjórum
iðnfyrirtækja í Sovétríkjunum, þar sem störfuðu þúsundir verka-
manna, en fengu ekki nema 2000 rúblur á mánuði, og voru það
hæstu laun í Sovétríkjunum (um níu sinnum hærri en meðallaun
voru um ]>að Ieyti) ; en í Ameríku hefðu þeir haft um 50.000 d. í laun
á ári. Þessir heimildarmenn komast svo að orði, að „enda þótt þeir
hafi önnur fríðindi, svo sem afnot bifreiðar, þá séu lifnaðarhættir
þeirra mjög óbrotnir“ og „það starf, sem þeir inna af hendi og su
1 Sooialist Construclion in U. S. S. R.: statistical abstracts bls. 368 og 365.
2 V. V. Prokoííeff: Industrial and Technical Intelligentsia in tbe U.S.S.R-
bls. 50—54.
3 Það var svo tilskipað, að í Moskvu skyldi byggja tíu sambyggð hus,
livert með 300 íbúðum, fimm í Leníngrad og tvö í Karkoff og Stalíngrad. 1
viðbót skyldi byggja ný sambyggð bús, hvert með 100 íbúðum í 27 öðrum
borgum og fimmtíu íbúða bús í öðrum 67 borgum.