Réttur - 01.01.1949, Síða 75

R É T T U R
75
af hálfu auðvaldsins, strax og afturhaldið hafði tekizt að
tryggja ameríska auðvaldinu sína „Grímsey” á íslenzkri
grund.
Þróunin eftir 5. október 1946, dag Keflavíkursamn-
ingsins, verður líka að skoðast í ljósi því, sem þjóðsvik-
in 30. marz 1949 varpa á aðgerðir yfirstéttarinnar.
. Skemdarverkaferill ríkisstjórnarinnar gagnvart efna-
hagslegu sjálfstæði landsms sést nú í nýju ljósi. Neitun-
in vorið 1947 að halda áfram nýsköpun atvinnulífsins,
eyðileggingin árið eftir á viðskiptunum við Sovétríkin,
stöðvunin á framkvæmdum landsmanna og niðurdrep stór-
hugs þeirra: allt voru þetta nauðsynlegir hlekkir í
fjötri þeim, sem verið var að hneppa ísland 1. Eyðilegg-
ing efnahagslegs sjálfstæðis íslands var hin nauðsynlega
forsenda fyrir því að láta ísland lúta svo lágt að þiggja
Marshall-múturnar. 1947 þorði Bjarni Benediktsson enn
ekki að segja annað en ísland yrði aðeins veitandi í
þátttöku í samstarfi Marshalllandanna (okt. 1947, ræða á
Alþingi). En sumarið 1948 þóttust Bjarni, Eysteinn og
Stefán Jóh. vera búnir að beygja ísland nógu lágt til
þess að það, fyrst allra landa, þægi Marshallmúturnar
með auðmýkt betlarans. (Rangt væri að ætla að skemmd-
arverkahvötin í þjónustu þess ameríska auðvalds, sem
þurfti á efnahagslaga ósjálfstæðu íslandi að halda, hafi
ein verið að verki hjá ríkisstjórninni. Hæfileikaleysi
og úrræðaleysi, þröngsýni og þjösnaskapur valdhafanna,
samfara skefjalausri gróðagirnd auðmannanna, sem að-
eins hugsa um augnablikið, hjálpaði dyggilega til að
skapa á árunum 1947 og 1948 jarðveginn fyrir Marshall-
múturnar og Atlandshafssamninginn).
Marshallmúturnar birtast allri þjóðinni í sinni réttu
mynd í ’jósi þjóðsvikanna 30. marz. Mannúðarhjúpur-
inn, sem reynt var að klæða Marshall-„hjálpina” í, til
þess að blekkja börn og sakleysingja í stjórnmálum,
féll 30. marz 1949. Þá sást hvað það var, sem hafði verið