Réttur - 01.07.1951, Qupperneq 10

III' „Við getum unnið sigur í baráttu við
ægilegasta herveldi heimsins"
Rœðd Brynjólfs Bjarnasonar á útifHndinum 16. maí 1951.
Þegar við vorum að lesa landráðakafla 13. aldarinnar í íslands-
sögunni okkar á unglingsárunum, mun mörgum okkar hafa flogið
.'í hug, að ef við hefðum verið uppi á þeim tímum hefðum við haft
ýmislegt að segja við þjóðina, sem var að láta smeygja á sig
fjötrum, sem hún þjáðist undir í 7 aldir. Engum okkar datt þá
í hug, að við ættum sjálf eftir að lifa ennþá örlagaríkari atburði
í sögu þjóðar vorrar, að mitt á meðal jafnaldra okkar væru efni í
landráðamenn, margfalt verri og samvizkuláusari en höfðingjar
Sturlungaaldarinnar voru.
Nú er það orðin straðreynd.
Þessa dagana eru að gerast örlagaríkustu atburðirnir í þúsund
ára sögu þjóðarinnar. Og það er margt sem hverjum og einum okk-
ar liggur á hjarta.
Fyrst er að athuga tilgang og eðli þessa hernáms. Okkur er
sagt að það sé gert til varnar gegn rússneskri árás. Mikið held
ég að sé hlegið að þeirri skýringu í herráðinu í Washington. Það er
skárri verndin að hafa nokkur þúsund dáta í Keflavík, Reykjavík
og Hvalfirði. Ef Rússar telja sig hafa hernaðarmátt til að ráðast á
Ameríku og leggja hana undir sig og velja leiðina um Island þá
ættu þeir að hætta við það af ótta við þessa dáta! Þannig hljóðar
kenningin.
Þá er okkur sagt, að hernámið sé nauðsynlegt vegna öryggis ná-
grannalandanna og mun þá fyrst og fremst vera átt við Noreg.
Samkvæmt þessu ættu Rússar að leggja lykkju á leið sína til ís-
lands áður en þeir leggja undir sig Noreg. Það er svona smá-
krókur! í tvö ár hefur Bjarni Benediktsson og „braintrust" („heila-
samsteypa”) hans verið að leggja á ráðin hverju ætti að ljúga