Réttur - 01.07.1951, Side 29

RÉTTUR
173
Þau félög, sem strax í upphafi stóðu að samkomulaginu voru:
Verkamannafélagið Dagsbrún, Félag járniðnaðarmanna, Félag ísl.
rafvirkja, Iðja, fél. verksmiðjufólks, Félag bifvélavirkja, Félag
blikksmiða, Sveinafélag skipasmiða, Múrarafélag Reykjavíkur,
Sveinafélag pípulagningamanna og Verkamannafélagið Hlíf, Hafn-
arfirði.
Síðar bættust 9 félög í hóp samstarfsfélaganna, svo að félögin
urðu alls 19, er að hinni sameiginlegu baráttu stóðu. Félögin er
síðar bættust við voru: Málarasveinafélág Reykjavíkur, A.S.B.,
félag afgreiðslustúlkna í mjólkur- og brauðabúðum, Starfsstúlkna-
félagið Sókn, Nót, félag netavinnufólks, Verkakvennafélagið
Framsókn, Mjólkurfræðingafélag íslands, Sveinafélag húsgagna-
smiða, Prentmyndasmiðafélag íslands og Iðja, félag verksmiðju-
fólks, Hafnarfirði.
Með þessum víðtæku samtökum sínum höfðu verkalýðsfélögin
tekið forustuna í kaupgjaldsbaráttunni úr höndum sambands-
stjórnar. Þau höfðu skapað henni nýja forustu, sem hafði önnur
og heillavænlegri sjónarmið. Að svo tókst til var mikil gæfa fyrir
verkalýðinn, sem aldrei hefði uppskorið annað en ósigur hefði
stefna sambandsstjórnar orðið ráðandi.
Auk samstarfsnefndar verkalýðsfélaganna, sem skipuð var ein-
um fulltrúa frá hverju félagi og Jóni Sigurðssyni frá Alþýðu-
sambandsstjórn, kusu félögin sér þriggja manna framkvæmda-
stjórn til þess að hafa yfirstjórn baráttunnar og samstarfsins á
hendi. í hana völdust þeir Eðvarð Sigurðsson, ritari Dagsbrúnar,
Óskar Hallgrímsson, form. Félags ísl. rafvirkja, og Sigurjón Jóns-
son, form. Félags járniðnaðarmanna. Hvíldi aðalþungi skipulags-
starfsins í sambandi við uppsagnirnar og undirbúning baráttunn-
ar á þeirra herðum.
Leyninefndin og samningamir.
Nokkru áður en verkföllin skullu á varð það uppvíst að enn
sem fyrr stóð sambandsstjórn í daglegu og stöðugu sambandi við
ríkisstjórnina varðandi deilurnar. Tilnefndi sambandsstjórn, án