Réttur - 01.07.1951, Qupperneq 32

r
176 RÉTTUR
að semja: Að það voru ekki umboðslausir erindrekar afturhalds-
ins í Alþýðusambandsstjórn sem fóru með umboð verkalýðsins,
heldur kjörnir fulltrúar hans til samninganna, hin sameiginlega
samninganefnd þeirra fjölmörgu verkalýðsfélaga sem að deilunni
stóðu.
Upp frá þessu fór sífellt minna fyrir leyninefndinni á samninga-
fundunum, unz hún leystist upp í frumeindir og hvarf af vett-
vangi samningatilraunanna. Eftir það fóru viðræðurnar fram með
eðlilegum hætti, þótt erfiðlega gengi að samræma hin ólíku sjón-
armið atvinnurekenda og verkamanna.
Niðurstaða samningaviðræðnanna varð sú að 22. maí komu
báðir aðilar sér saman um að leggja fyrir umbjóðendur sína
tillögu um að full kaupgjaldsvísitala yrði greidd frá 1. júní og
kæmi þá maí-vísitalan til útborgunar og gilti næstu 3 mánuði.
Síðan breyttist útborguð dýrtíðaruppbót á ársfjórðungsfresti í
samræmi við nýjasta útreikning vísitölunnar. — Sú uppbót sem
fengizt á þennan hátt skyldi greidd á öll lágmarkslaun Dags-
brúnarmanna og mánaðarkaup upp að 1830 kr. í grunn, sem er
kaup iðnverkamanna samkvæmt samningi Iðju, fél. verksmiðju-
fólks. A það kaup sem hærra væri skyldi greiða spmu fjárhæð og
verkamenn fengju með þessum hætti.
Þessi tillaga samninganefnda beggja aðila var samþykkt bæði
í samtökum verkalýðsins og atvinnurekenda með yfirgnæfandi
meirihluta atkvæða. Allmikil andstaða kom þó fram gegn henni
í félögum iðnaðarmanna, sem nú var skammtaður annar og rýrari
réttur en áður. — Guldu iðnfélögin þess nú að mörg þeirra hafa
falið fylgismönnum afturhaldsins forustu mála sinna og því ekki
haldið á málstað þeirra af þeirri röggsemi sem þurft hefði. Mikil
andstaða kom fram gegn samkomulaginu í samtökum atvinnurek-
enda og munu fulltrúar þeirra í samninganefndinni hafa orðið að
beita allri sinni lægni til að sætta þá eftir atvikum við samkomu-
lagið. í Dagsbrún var samkomulagið samþykkt svo að segja ein-
róma, einnig í Iðju og mörgum öðrum verkalýðsfélögum.