Réttur - 01.07.1951, Side 80

224
RÉTTUR
hvor hertekinn af einni hersveit fallhlífarmanna. Það var í fyrsta
sinn sem þeim var beitt í styrjöld, og reynaist að þeim mikill
styrkur. Það, sem úrslitum réð, var þó flugherinn. Flugflotinn,
sem tók þátt í árásinni, taldi átta hundruð herflugvélar og tvö
hundruð og fimmtíu flutningavélar. í öndverðu skutu þær Norð-
mönnum skelk í bringu, en síðan lömuðu þær gagnráðstafanir
bandamanna.
Hvernig mátti það verða, að brezki flotinn komst ekki í tæri
við og sökkti hinum miklu fáliðaðri flotadeildum, sem fluttu
landgönguliðið á vettvang. Víðátta hafsvæðisins, er gæta þurfti,
staðhættir við strendur Noregs og mistur lögðust á eitt með að
gera brezka flotanum erfitt um vik. Annað átti líka hlut að máli,
en það voru tormerki, sem forðast hefði mátt. Gamelin hripaði
upp í dagbók sína, að hann hafi 2. apríl kvatt brezka herforingja-
ráðið til að flýta brottsiglingum herleiðangursins til Noregs, en
fengið þessi svör: „Meðal vor er flotamálaráðuneytið almáttugt,
og því fellur vel að ganga að öllu eftir settum reglum.“ Það
var sannfært um, að það gæti hindrað „landgöngu Þjóðverja á
vesturströnd Noregs.“ Dramb er falli næst.
Að kvöldi 7. apríl kom brezk flugvél auga á „öfluga þýzka flota-
deild á norðurleið á hraðri ferð“ þvert yfir Skagerak í átt til
stranda Noregs. Churchill segist svo frá: „í flotamálaráðuneytinu
áttum við erfitt með að leggja trúnað á, að flotadeild þessi stefndi
til Narvíkur þrátt fyrir þá orðsendingu frá Kaupmannahöfn, að
Hitler hyggist taka þá höfn.“ Brezki flotinn lét undir eins úr
flotalaginu Scapa-flow, en bæði flotamálaráðuneytið og aðmíráll-
inn um borð virðast ekki hafa haft hug á öðru en að komast í skot-
mál við þýzku beitiskipin. I þeirri ákefð sinni að þröngva þeim
til orustu, sást þeim yfir, að óvinirnir stefndu til lands, og urðu
því af færinu að ná á sitt vald minni háttar herskipum óvinanna
með herinn innanborðs.
í Bretlandi var landgönguliðið gengið á skipsfjöl og albúið brott-
siglingu. Hvernig vildi það þá til, að þeir urðu svo seinir til land-
göngu og fengu ekki stökkt þýzka hernum úr landi, áður en hann
byggist um í norskum höfnum. Helzta ástæða þess er tengd svar-