Náttúrufræðingurinn - 1968, Síða 76

N ÁTT Ú R U FRÆÐ I N G U R I N N
184
hefur ekki enn verið skrifuð sambærileg grasafræðikennslubók á
íslenzku, þó skömm sé frá að segja. Töluvert af nýjum grasafræði-
orðum er að finna í Byggingu og lífi plantna og voru þau mörg liver
prýðisvel gerð og hafa náð að festast í málinu. En sökum þess live
bók Helga var löng, var hún ekki tekin upp sem kennslubók í skól-
um, þrátt fyrir marga augljósa kosti.
Arið 1906 fluttist Helgi búferlum heim til íslands, eins og áður
er sagt, og var búsettur í Reykjavík upp frá því. Hann hafði þó ekki
að neinu fastlaunuðu starli að hverfa hér heima fremur en áður, en
vann fyrir sér með tímakennslu. Fyrst við Verzlunarskólann, eða frá
1907—1920, en þar hafði hann eitt ár á hendi skólastjórn í fjarveru
skólastjórans. Við Menntaskólann var hann stundakennari frá 1908—
1921, en var skipaður adjunkt við skólann í október 192.8 og gegndi
hann því starfi til dauðadags. Við Kennaraskólann hóf Helgi kennslu
árið 1919 sem stundakennari, en varð fastur kennari árið eftir og til
1923, veturinn 1923—1924 kenndi hann þar einnig sem stundakenn-
ari. Kennslustörfin munu ekki hala látið Helga sérlega vel, en þreytt
hann og tekið mikið af tíma hans, en eftirtekjurnar ekki verið að
sama skapi miklar á meðan hann var stundakennari.
Samt hélt hann ótrauður áfram rannsóknum sínum og ritstörfum.
Sumurin 1906 og 1907 ferðaðist hann um þvera og endilanga Árnes-
sýslu og um Rangárvallasýslu til landplönturannsókna, árið 1908
dvaldi hann um tíma í Vestmannaeyjum við sæþörungarannsóknir
og fyrri bluta sumars 1910 fór hann um Borgarfjarðarsýslu. Sama
árið og Helgi flytzt heim skrifar liann grein í Búnaðarritið um
gróðrar- og jarðvegsrannsóknir sínar á Mýrum og 1909 um sams
konar rannsóknir í Árnessýslu. Tilgangur lians með þessu var tví-
þættur. Annars vegar að fræða bændur um gróður landsins, en hins
vegar, og ekki síður, að örva þá til ræktunar. Það sé um að gera „að
koma túnræktinni í það horf, að hún sé sem áreiðanlegust og arð-
mest, og þá þarf umfram allt að hyggja að því, að túnstæðið sé hag-
anlegur gróðrarvöllur fyrir grastegundirnar; en þá er túnstæðið hag-
anlegur gróðrarvöllur þegar moldin hefir nóg í sér al' næringarefn-
um, er plönturnar þurfa, og grunnvatnið er ekki dýpra en svo, að
plönturæturnar nái því“. Ekki mun Helga ])ó hal'a orðið mikið
ágengt með þessum leiðbeiningum sínum. 1906 skrifar Helgi einnig
grein í Búnaðarritið, og nú samkvæmt tilmælum formanns Búnað-
arfélagsins, um notkun sæþörunga. Þar er bcnt á, að not megi hafa