Samvinnan - 01.03.1929, Qupperneq 96

90
S A M V I N N A N
landsins og vinnslu afurðanna fyrir útlendan og innlendan
markað. Með ferðum þessum var tilraun gei’ð til þess að
láta nemendur finna sem greinilegast, að námsefni þeirra
væri ekki dauð fræði, heldur nálægar og aðkallandi stað-
reyndir. En það er mein margra skólakennara og náms-
manna, að námið og námsefnin vei'ða aldi*ei annað en
lestur, og upptugga af því, sem lesið er, bækur og yfir-
heyrsla. — Ferðir þessar gáfust mjög vel og mun þeim
haldið áfram. Þegar heim kom voi'u nemendur látnir gera
ritgerðir um það, sem fyrir augun bai’, og settu þeir þar
fram athuganir sínar. Þykir við eiga, þar sem hér er um
nýjung að ræða, að birta hér eina í’itgerðina.
AÐ ÁLAPOSSI.
Þi-iðjudaginn 16. nóv. fórum við nemendur Sam-
vinnuskólans leiðangur upp að Álafossi, undir forystu
hagfræðikennarans. Tilgangurinn með ferðinni átti að
vera sá, að gefa okkur dálitla hugmynd um vei’ksmiðju-
rekstur og vélaiðju og vekja okkur til umhugsunar um
þessi efni. Stílarnir munu svo eiga að sýna, hvernig þess-
um tilgangi hefir verið náð. Samkvæmt því verður hér
ekki sögð nein ferðasaga, heldur faiið nokkrum orðum
um sumt það, er fyrir augun bar á Álafossi, og síðan
drepið á þýðingu aukinnar vei'ksmiðjuvinnu og vélanotk-
unar og kosti þá og ókosti, er því fylgja.
Álafoss er í þröngu dalverpi, sem er hæðum girt á
alla vegu. Áin Varmá fellur eftir dalhvilftinni miðri, og
við hana stendur vex-ksmiðjan og íbúðarhús verkafólks-
ins. Örskammt þaðan er steyptur vatnsgeymir í ánni, og
er vatnið leitt þaðan í verksmiðjuna eftir sívölum tré-
stokk. Það, sem fyrst vekur þar athygli manns er það,
hvað náttúx-an sjálf leggur mikið fi’am. Vélamar era rekn-
ar og húsin raflýst með vatnsafli, og allt er upphitað
með hvei’avatni, nema einn ofn, sem kyntur er með kolum,
til þess að hita vatn til litunar, úr 70° upp í 100°.
Það er einkennilegt ferðalag, að fylgjast með ullinni
frá því hún kemur í verksmiðjuna og þangað til hún er