Samvinnan - 01.06.1973, Síða 63

tóku allir viðstaddir þátt í
þeim, að einum undantekn-
um, semsé Mark Twain.
Kona nokkur, sem sat rétt
hjá honum, sneri sér skyndi-
lega til hans og sagði:
— Hvers vegna segið þér
ekki neitt? Ég hefði svo
gjarna viljað heyra yðar álit.
Mark Twain sagði alvar-
legur í bragði:
— Þér verðið að hafa mig
afsakaðan, frú, en ég neyðist
til að halda mér utan við
þessar samræður. Ég á nefni-
lega vini á báðum stöðum.
Richard Wagner (1813-
1883), hið fræga óperutón-
skáld og rithöfundur, var ein-
hverju sinni viðstaddur frum-
sýningu á einni óperu sinni í
sveitaleikhúsi. Aðalhlutverkið
var sungið af aldurhniginni
óperusöngkonu, sem átti orðið
erfitt um andardrátt fyrir
sakir aldurs og erfiðis. Wagner
hlustaði um stund þolinmóður
á söng hennar, en sneri sér síð-
an að samfylgdarmanni sín-
um og hvíslaði:
— Þctta er fallegasta and-
artepputilfelli, sem ég hef
nokkurntíma heyrt.
Þegar Wagner dvaldist í
Berlín, bjó hann ævinlega á
Iíótel Bellevue við Potsdamer
Platz. Einn dag var hann á
síðdegisgöngu í hverfinu um-
Skozk hafragrjón
Framleidd hjá fremstu hafragrjónamillu Evrópu.
R.F Bell & Son Limited
Edington Berwickshire
/ sveitina og
sumarfríið
Tataverzlun fjölskyldunnar
cyiusturstræti
hverfis torgið. Úr garði við
eina hliðargötuna heyrði hann
alltíeinu hljóminn frá lag-
kassa, sem lék valsinn úr hans
eigin óperu, „Lohengrin“.
Hann nam staðar og hlustaði
á valsinn til enda. Því næst
gekk hann inní garðinn til
að kvarta yfir hraðanum —
bæklaði maðurinn með lag-
kassann hafði undið hann allt-
of hratt.
— Getið þér ekki sýnt mér,
hvernig á að leika á hann?
spurði maðurinn.
— Jú, ég hef sjálfur samið
valsinn og ætti því að vita
það, svaraði Wagner og hóf að
vinda lagkassann.
Maðurinn fylgdist með af
63