Andvari - 01.01.1956, Blaðsíða 69

ANDVARI
Svipmyndir úr lífi Þorláks O. Johnson
65
fremur lítiS, þó peningar séu boðnir." Fé þaS, sem Þorlákur
bafSi fengiS vilyrSi fyrir, var frá eftirtöldum landshlutum: Af
Austurlandi 1500, af Hólsfjöllum 1000, úr Mývatnssveit, BárSar-
dal og Fnjóskadal 2500, úr SkagafirSi 500, úr Húnavatnssýslu
fyrir vestan Blöndu 1500 og úr Dalasýslu og austanverSri BarSa-
strandarsýslu 500. — Þorlákur telur, aS sér hafi alls staSar veriS
tekiS vel, en minnist þó sérstaklega á HallgilsstaSabóndann og
þá meS þessum orSum:
„Tryggvi Gunnarsson er einhver hinn bezti drengur, hann
er frjálslyndur og fjörugur, hann er í miklu áliti hjá þeim
nyrðra, heldur fundi um búskap, jarSabætur og verzlun, in fact
lie is a first rate fellow.“
Ekki vinnst tími til aS greina frá aSgerSum Þorláks í sam-
bandi viS þjóSfrelsissjóSinn, en til eru heimildir um þaS, hverj-
um hann sendi flest þau eintök af ávarpinu, sem hann hafSi
látiS prenta í Reykjavík, og vitna þær jafnframt ótvírætt um
þaS, hverjum Þorlákur treystir bezt til aS taka lagiS í þessu efni.
Þegar Þorlákur fór af landi burt, eftir hina löngu reisu sína,
lék honum allt í lyndi, og hann sá ekki örla fyrir neinu, er gæti
tálmaS, aS af hinni rniklu fjársölu gæti orSiS. Honum virtist
sem hinar miklu vonir sínar um aS toga verzlunina úr höndum
Dana og koma henni yfir til annarra þjóSa, sem greiddu meS
sleginni mynt, væri aS rætast og þá jafnframt draumur hans og
Jóns SigurSssonar um aS hleypa miklu og nýju blóSi í efnahagslíf
fslendinga, en af því hlyti aS fljóta, aS þjóSin ætti hægara um
'dk í örlagaglímunni viS Dani.
•Þegar þetta er haft í huga, er eigi aS furSa, þótt tíSindin,
sem Þorlákur heyrSi, þá er hann kom til Skotlands, yrSu til aS
valda honum sárum vonbrigSum og miklum. Hann hafði eigi vitað
annað en William Walker og John Pile væru menn vellríkir og
areiðanlegir í öllum viðskiptum, og byggði hann þá skoðun sína
a daglegum kynnum við þá sem húsbændur sína aS undanförnu.
En nú kom þaS á daginn, aS Walker hafði féflett Pile félaga sinn
sv°, að hann mátti teljast öreigi. Þannig horfði við, þegar Þor-