Menntamál - 01.12.1954, Blaðsíða 12

46
MENNTAMÁL
Það sýnist ekki bera mikinn vott um áhuga unga fólksins
fyrir kennaranámi og starfi. Þá er mér líka kunnugt um,
að umsóknir kennaraprófsmanna um kennarastöður eru
með fæsta móti í haust. Jafnvel hér í Reykjavík sækja um
það bil helmingi færri nú en undanfarin haust um stöður
þær, sem losnað hafa. Og mjög víða úti um land mun verða
að ráða réttindalausa menn til kennarastarfa, enda þótt allt
að því nóg sé til af kennaraprófsmönnum. Það þarf varla
að spyrja um orsök þessa misfarnaðar. Sú orsök liggur í
augum uppi. Aðrir bjóða betur. Og mönnum er það ekki
láandi, þó að þeir vilji sitja við þann eldinn, sem betur
br.ennur. Og þó að þeir séu til, sem hafa svo mikinn
áhuga fyrir kennaranámi og kennslustarfi, að þeir vilji
leggja hagsmuni sína og afkomumöguleika í sölurnar, þá
verða þeir aldrei svo margir, að þeir fylli Kennaraskólann
og skipi hvert skarð sem eðlilega verður í kennarastéttinni
á ári hverju, slíks er engin von og allra sízt nú, á dögum
hinna mörgu möguleika, þegar kapphlaup er háð um mann-
aflið og starfsgetuna, hvort heldur hún er líkamleg eða
andleg. En því minnist ég á þetta, að ég tel það fullkom-
ið vandamál. Hér er um að ræða yfirvofandi þjóðfélagslega
hættu, ef látið er arka að auðnu.
Ég lít svo stórt á hlutverk Kennaraskólans og starf
þeirra, sem héðan útskrifast og til kennslu fara, að ég
hlýt að telja það meira en meðal-ólán, ef Kennaraskólinn
tæmist smátt og smátt og ólærðir og hálflærðir gervikenn-
arar1) taka við æ fleiri og fleiri kennarastöðum. En
þannig getur farið, ef ekkert er að gert og rás atburðanna
látin án íhlutunar. Menn afsaka sig með því, að við lifum
á óeðlilegum tímum, ekki á „normal“ tímum, segja þeir,
sem lærdóminn hafa. En það getur orðið langt að bíða
eftir eðlilegum tímum, langt að bíða þess að allt komist í
1) Það skal tekið íram, að orö þetta var ekki á neinn hátt hugsað til
niðrunar þeim kennurum, sem ekki hafa lokið kennaraprófi.