Menntamál - 01.09.1964, Síða 22

l(i
MENNTAMÁL
og skóla í landinu, æðri sem lægri, og efla þekkingu ís-
lenzkra kennara og þjóðarinnar ylir höfuð á öllu því, sem
lýtur að uppeldi og kennslu.“ Var stefna félagsins skýrar
mörkuð með þessari breytingu.
V.
Hér skulu nú nefnd helztu málefni, sem félagið tók til
meðferðar.
Á þriðja fundi félagsins flutti Björn M. Ólsen erindi um
íslenzka stafsetningu. Taldi hann nauðsynlegt að laga nokk-
uð ritháttinn eftir framburði og vildi sleppa z, y og ý úr
ritmáli. Erindið var síðar hirt í Tímariti um uppeldi og
menntamál. Spunnust út af því allsnarpar ritdeilur um staf-
setninguna. Halldór Kr. Friðriksson yfirkennari snerist gegn
erindinu, en prófessor Finnur Jónsson lauk lofsorði á það.
Sú deila hélt áfram næstu áratugi og lauk loks með laga-
setningu þeirri, sem nú er í gildi.
Þá flutti Jón Þórarinsson erindi í félaginu, er hann
nefndi: Lagasetning um alþýðukennslu. Var erindi þetta á
vissan liátt herútboð til baráttu fyrir málinu, en sú barátta
stóð yfir í næstu 18 ár. Lét félagið málið aldrei niður falla
og sigurinn náðist með fræðslulögunum 1907. Félagið kaus
strax nefnd í málinu, en sú nefnd lagði fram Frumvarp til
laga um menntun alþýðu. — Þar með var fenginn grund-
völlur fyrir örugga sókn í málinu. Á vegum félagsins fluttu
þeir Einar Hjörleifsson Kvaran og Guðmundur Finnboga-
son erindi um þetta efni.
Menntun kennara var eitt af fyrstu dagskrármálum félags-
ins. Á fyrsta aðalfundi kom Þorvaldur Thoroddsen með
tillögu í þá átt „að skora á Alþingi að sjá svo um, að alþýðu-
skólakennurum verði greiddur vegur til þess að mennta sig
sem kennarar, áður en þeir takast barnakennslu á hendur“.
Var félagið einhuga um þessa tillögu. Kennaradeild var að
vísu stofnuð við Flensborgarskólann, en slík lausn þótti
ófullnægjandi. Var því hertur róðurinn og krafan um sér-